Τις τελευταίες μέρες συνέβησαν δυο γεγονότα, που μάλλον ξεφεύγουν από τα απλά
καλλιτεχνικά δρώμενα. Είναι η αναπαράσταση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του
Ιδρύματος Ωνάση στην Αθήνα της δίκης του Σωκράτη το 399 π.Χ., και η αναπαράσταση
του φόνου του Γρηγορίου Λαμπράκη το 1963 στη Θεσσαλονίκη από το Κρατικό Θέατρο
Βορείου Ελλάδας.
Η Αθήνα και οι Αθηναίοι απολογήθηκαν για την ευκολία με την οποία επέτρεψαν
να καταδικαστεί ο Σωκράτης, αθωώνοντάς τον σχεδόν 25 αιώνες μετά,
και η Θεσσαλονίκη και οι Θεσσαλονικείς για το φόνο του Λαμπράκη που έγινε στο
κέντρο της πόλης, μπροστά στα μάτια των κατοίκων της.
Η λίστα όμως εκείνων που περιμένουν την αποκατάσταση, αλλά και το συγχωροχάρτι,
είναι πολύ μεγαλύτερη. Ποιος θα αποκαταστήσει τον Φειδία, ο οποίος, όπως και ο
Σωκράτης, πέθανε στην φυλακή; Δεν κατάφεραν να τον βγάλουν κλέφτη, τον
κατηγόρησαν όμως, όπως και τον Σωκράτη, για ασέβεια, επειδή απεικόνισε στην
ασπίδα της Αθηνάς το φαλακρό του, όπως και του Σωκράτη, κεφάλι! Τον ρουφιάνεψε
ο ίδιος του ο μαθητής, τον οποίον οι δημοκρατικοί Αθηναίοι, όπως και στην
περίπτωση του Σωκράτη, άκουσαν με μεγάλη προσοχή και εύνοια. Ποιος θα
αποκαταστήσει τον Ευριπίδη, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα λόγω της
εχθρικότητας των συναδέλφων του των κωμωδιογράφων και πέθανε στη Μακεδονία, υπό
αδιευκρίνιστες πάλι συνθήκες;
Μήπως πρέπει τελικά να παραδεχτούμε ότι η Αθήνα ήταν η πόλη του κυνηγημένου πνεύματος; Του φονευμένου;
Μήπως είχε δίκιο ο Σωκράτης, όταν μιλούσε για τις αδυναμίες της δημοκρατίας;
Την αδυναμία εκλογής του άρχοντα, των «βουλευτών» του, με δημοκρατικές
μεθόδους; Ότι οι αρχηγοί των «κομμάτων» είναι δημαγωγοί και λαοπλάνοι; Γιατί βέβαια
η δημοκρατία είχε και έχει όπλα να αμυνθεί από τους κατήγορούς της (σύμφωνα με
τον «Κατήγορο» του Σωκράτη Δ. Παπαδημητρίου). Οι κατηγορούμενοι είχαν; Ή μήπως
τα αντανακλαστικά της δημοκρατίας αρχίζουν να λειτρουργούν αιώνες μετά;
Υπό γαρ Αθηναίων εφονεύθει...
ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΡΙΤΣΕΦΣΚΑΓΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου