ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΡΥΣΤΙΝΟΥ, Το μεγάλο
ταξίδι της Μαριάνθης, Εικονογράφηση: Ιωάννα Κανελλοπούλου, εκδόσεις
Καστανιώτη (από 8-10 ετών)
Η «ιστορία» του ιδιαίτερου αυτού
βιβλίου διαδραματίζεται στον μικρό πλανήτη των ξωτικών, πλασμάτων σοβαρών και
υπεύθυνων για τις πιο σημαντικές υποθέσεις τού γαλαξία μας· εκεί, όπου ο λόγος
τής εκλεγμένης βασίλισσας δεν είναι νόμος, όπως συνηθίζεται αλλού,
και όπου ο χρόνος είναι πολύ σχετικός, καθώς «τα ξωτικά δεν γεννιούνται, ούτε
πεθαίνουν, παρά εμφανίζονται όταν υπάρχει ανάγκη και εξαφανίζονται μόλις
ολοκληρώσουν την αποστολή τους». Σε αυτήν την χώρα, λοιπόν, ζει και η Μαριάνθη, το ξωτικό που είναι
επιφορτισμένο με την προστασία της ψυχής των παιδιών και με την διαφύλαξη των
ονείρων τους· μέχρι που διαπράττει το μοιραίο λάθος: από την λαχτάρα της να
δώσει χαρά σε έναν μικρό φίλο της στην Γη, ζωντανεύει την χάρτινη εικόνα του
κοριτσιού που κοίταζε παραπονεμένος ο μικρός μέσα σε ένα βιβλίο. Τέτοιο
δικαίωμα δεν είχε, βέβαια, η Μαριάνθη και ήταν επόμενο η τιμωρία της να είναι
σκληρή.
Ούτε η αρχή αλλά ούτε και το
τέλος τού ανά χείρας βιβλίου είναι από τα αναμενόμενα στον συγκεκριμένο
λογοτεχνικό χώρο και κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να ειπωθεί για αρκετούς από
τους θεματικούς άξονες που εμφανίζονται κατά την εκτύλιξη της ιστορίας. Αν
εξαιρέσει, λοιπόν, κανείς κάποιες συγγνωστές (μορφικές) αδυναμίες (πρέπει να
είναι το πρώτο βιβλίο τής τριανταδυάχρονης συγγραφέως – ηθοποιού), πρόκειται
εδώ για μια ώριμη κατάθεση προβληματισμών πάνω σε μια σειρά από ουσιαστικά, αν
όχι φλέγοντα, ζητήματα, όπως: η στάση απέναντι στον θάνατο, η πάλη με τις
φοβίες, η αληθινή συμπαράσταση σε μία άλλη ύπαρξη, η αντίληψη της ζωής ως ενός
κόσμου επιθυμιών, λαθών και επιλογών, άλλοτε με εκτυφλωτική ομορφιά και άλλοτε
βουτηγμένου στην αιώνια θλίψη, η Τέχνη ως απότοκος αυτής της θλίψης,
διατυπωμένων, επιπλέον, με έναν ευφυέστατο και πυκνό τρόπο, που επιδέχεται
επανειλημμένες αναγνώσεις. Η εικονογράφηση του βιβλίου, και γενικότερα η
εικαστική του παρουσία (δυστυχώς, δεν υπάρχουν καθόλου βιογραφικά στοιχεία),
εναρμονίζεται ιδανικά με το υπόρρητα αναστοχαστικό κείμενο της Καρυστινού, ενώ
γλαφυρές εικόνες συνθέτει, βέβαια, και η ίδια η συγγραφέας. Από αυτές κρατώ
εκείνη του ψιθυρόεντος δάσους που σωπαίνει μόνον τις πρωινές ώρες, όταν τα
δέντρα είναι απασχολημένα να σκάβουν βαθιά με τις ρίζες τους για να βρουν νερό,
καθώς και εκείνη της γιορτής, όπου ως υπόκρουση, η αγαπημένη της Μαριάνθης,
ακούγονταν παντού ήχοι ποταμών.
Με ορατές κάποτε, αλλά όχι συχνά,
τις λογοτεχνικές καταβολές της, η συγγραφέας μάς προτείνει ένα αξιολογότατο και
πολύ χαριτωμένο κείμενο, σημαντικά ελπιδοφόρο για μια σταδιοδρομία στον χώρο,
όπου το μόνο ελάττωμα είναι και προτέρημά του: ο διανοητικός πλούτος του είναι
πλήρως αξιοποιήσιμος κυρίως από ενηλίκους.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΟΥΠΡΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου