Η ζωγράφος του μήνα

ΤΗΣ ΛΗΔΑΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Μαργαρίτα Βασιλάκου- Τα πάνω κάτω

Η ζωγράφος του Νοεμβρίου είναι η Μαργαρίτα Βασιλάκου. Γεννήθηκε στην Σπάρτη Λακωνίας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1987-1991) ζωγραφική με δασκάλους τον Παναγιώτη Τέτση και τον Νίκο Κεσσανλή και χαρακτική με δάσκαλο τον Θανάση Εξαρχόπουλο.

Συνεργάζεται με το περιοδικό για την τέχνη και το λόγο «Νέο Επίπεδο», με το συλλεκτικό περιοδικό «Τεχνοπαίγνιον» και με τις εκδόσεις «Χειροκίνητο». Έχει εικονογραφήσει λογοτεχνικά έργα και εξώφυλλα βιβλίων.

Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις, όπως η «Εαρινά», στην Αίθουσα Τέχνης Art Prisma,στον Πειραιά, το «Α’ Μεσογειακό Συμπόσιο Περιβαλλοντικής Τέχνης», στον Δήμο Γέργερη, Ρούβα της Κρήτης, η «Αίγινα των ζωγράφων», στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων Μελίνα και η «Τέχνη στο Οινοποιείο 25(+) 45(-)», στην Αίθουσα Τέχνης Ναυπλίου Μαρία Γκούμα(2008), η «Σε μικρή διάσταση», στον Χώρο Τεχνών Έβδομη Όψη, στα Χανιά, η «Ελαίας Γη»,στο Ελαιουργείον, Εργοστάσιον Τέχνης της Κρήτης, η «Cheap Art 15», στην Αθήνα και η «Η χώρα του κανενός», στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων, στο Πάρκο Ελευθερίας(2009), η «Cheap Art 16», στην Γκαλερί Α. Αντωνοπούλου, η «Samples of Art 1»,στην Manifactura της Αθήνας, «Ο αρχαίος ελαιώνας της Κρήτης στο βάθος του χρόνου», στα ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης, η «Τέχνη και Τεχνολογία-Άνθρωπος και μηχανή», στο Ελαιουργείον, Εργοστάσιον Τέχνης της Κρήτης (2010), η «Περί Γεύματος», στον Τεχνοχώρο της Αθήνας (2011).         

Παρουσίασε το έργο της σε δύο ατομικές εκθέσεις, στην «Χους εις Χουν - Who is who», στην γκαλερί Diana Yiulia, Down-Town, στην Αθήνα (2000) και η «Δράση-Αδράνεια», στον Ξενώνα Δοκός της Λάρισας (2004).  

Ο «κόσμος των θαυμάτων» της Μαργαρίτας Βασιλάκου πλάθεται όπως στα παραμύθια. Εκεί όπου ο τόπος και ο χρόνος δράσης παραμένουν ακαθόριστοι και τα σύμβολα, το φεγγάρι, τα πουλιά, οι γάτες, τα μακριά μαλλιά της γυναίκας, αποκτούν, με την προβολή και την επανάληψή τους, μιαν ιδιαίτερη υπόσταση και δύναμη. Εκεί όπου το μέγεθος και η ηλικία αλλάζει ανάλογα με τα δρώμενα. Εκεί όπου αντιθετικά ή ξένα στοιχεία συνυπάρχουν με έναν τρόπο που υπερβαίνει το πραγματικό, χωρίς όμως αυτό να διαγράφεται. Αντίθετα, ενέχεται στο τρυφερό ή ειρωνικό υπομειδίαμα των προσώπων του, στην παθιασμένη περίπτυξη ή στην αποστασιοποιημένη στάση των μορφών του.

Ο «κόσμος των θαυμάτων» της Βασιλάκου συντίθεται με επίπεδες και σχηματοποιημένες, όπως στα κόμικς, φιγούρες, φτιαγμένες με τις λίαν απαραίτητες ευθείες και καμπύλες γραμμές που δηλώνουν το φύλο, το χαρακτήρα και τα συναισθήματά τους.

Ο άνθρωπος δρα στο προσκήνιο, ενώ το υπόβαθρο και το βάθος του υποδηλώνονται με οριζόντιες και κάθετες λωρίδες, κυματιστά επίπεδα, γραμμικά αποτυπωμένα στοιχεία, που τονίζουν τον ψυχισμό του.

Τα πλάσματα που κατοικούν τον κόσμο αυτό συνδέονται μεταξύ τους με τις αδρές εξπρεσιονιστικές γραμμές των κοινών, αποσπασματικά χαραγμένων γνωρισμάτων τους-φρυδιών, ματιών, χειλιών. Αναδύουν έναν πηγαίο, αρχέγονο ερωτισμό όπως αυτά των όψιμων έργων του Πικάσο.

Ενώνονται ως σιαμαίοι άνδρες και γυναίκες μεταξύ τους και με τη φύση που τους περιβάλλει. Προβάλλουν μέσα από τους μορφασμούς και τις στάσεις τους τη συγγένεια και την ξενότητά τους.  

Ανατρέπουν έτσι τις  κοινωνικά επιβεβλημένες ισορροπίες στη σχέση των δύο φύλων.

Διαδηλώνουν ότι ο κόσμος των θαυμάτων και των πραγμάτων, των ανδρών και των γυναικών είναι ένας και μοναδικός. Υπάρχει και αντλεί τη δύναμή του μέσα από την αμφισημία του.