Η Σοφία ήταν από τους ανθρώπους που έστω κι αν έχεις μια σύντομη γνωριμία μαζί τους, αυτή αρκεί ώστε να δημιουργήσει έναν δεσμό ισχυρό, ουσιαστικό, που τολμώ να τον χαρακτηρίσω φιλία. Γιατί η Σοφία ως τέτοιος άνθρωπος έχει καταγραφεί μέσα μου, ως ένας δικός μου άνθρωπος. Η αμεσότητα, το χιούμορ της, οι κουβέντες της, οι ιδέες της είναι δύσκολο να περιγραφούν σε μερικές γραμμές. Ας αφήσουμε που εκείνη απεχθανόταν τις γραμμές... εκτός κι αν ήταν του τραίνου, που τόσο πολύ το είχε αγαπήσει από τα παιδικά της κιόλας χρόνια, όταν τα βαγόνια του της υπόσχονταν ταξίδια. Αγαπούσε τα ταξίδια –της ελεύθερης ψυχής και σκέψης– τους ελεύθερους ανθρώπους, τη θάλασσα φυσικά, το ουζάκι, την παρέα.
 |
| Κωνσταντίνα Αραπάκη- Χωρίς τίτλο |
Κι εκεί, γελώντας και τσουγκρίζοντας τα ποτήρια, να και τα πειράγματα τα τόσο γλυκά που μόνο εκείνη ήξερε να κάνει. Και όταν πια χαλάρωνες, να σου και οι σοβαρές κουβέντες, για το πού στο καλό θα πάει ο πολιτισμός σε μια εποχή κρίσης, την οποία εννοείται πως είχε εντοπίσει και την επεσήμαινε με κάθε ευκαιρία.
Όσα και να πω για τη Σοφία είναι λίγα για να περιγράψουν το πόσα αισθάνομαι για αυτή την σύντομη μεν αλλά ουσιαστική συνάντησή μας στον παρόντα κόσμο. Γιατί είναι σίγουρο... πως ήμασταν γνωστοί από πάντα.
Κρατώ εκτός από τη ζωηρή ανάμνησή της και τα υπέροχα κεντίδια των χεριών της, που από καρδιάς πρόσφερε σε όσους θεωρούσε δικούς της.
ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
σκηνοθέτης, πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου