Έβρεχε αλύγιστα, σκληρά, στου παλιού Καπιτωλίου την αυλή,
όταν μαζεύτηκαν στην πύλη του Λευκού Οίκου τα παλικάρια.
Κι ο Πρόεδρος σήκωσε το κεφάλι και είπε στα παλικάρια:
«Γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
Γιατί στέκεστε έτσι κάτω απ’ την βροχή;
Δεν είναι πράγματα αυτά, έξω απ’ το Καπιτώλιο.
Πρέπει να ξέρετε, παιδιά μου, πως αν δεν κάνετε τα πάντα με τον νόμο,
άδικα κάνατε τόσο ταξίδι με τα πόδια.
Πρέπει οι απαιτήσεις σας να σέβονται το σύνταγμα των Η.Π.Α.,
αλλιώς θα μείνετε εκεί πέρα στην βροχή, για πάντα. Πείτε μου, λοιπόν:
Γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
Γιατί στέκεστε έτσι κάτω απ’ την βροχή;
Δεν είναι πράγματα αυτά, έξω απ’ το Καπιτώλιο.
Μα, γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
Μου είπαν πως η γη είναι δική τους. Δεν μπορείτε ν’ απαιτείτε
να στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή και να φωνάζετε: ΔΟΥΛΕΙΑ!
Βέβαια -Δόξα τω Θεώ!- στις Η.Π.Α. όποιος θέλει
είναι ελεύθερος να στέκεται όσο θέλει στην βροχή.
Για το άλλο... Τι να κάνω, δεν μπορώ να υποσχεθώ
πως θα σας δώσουνε δουλειά.
Γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
Γιατί στέκεστε έτσι κάτω απ’ την βροχή;
Δεν είναι πράγματα αυτά, έξω απ’ το Καπιτώλιο.
Πείτε μου γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;»
Και ξαφνικά δυνάμωσε η φωνή
του Προέδρου: «Τι βλακεία είναι αυτή!
Έχει σταματήσει το μυαλό μου - άνθρωπος πενηνταπεντάρης!»
Προφανώς! Αφού έχει μπρος του και μια δεύτερη θητεία,
θα δουλέψει το μυαλό του, όταν θα ’ναι παραλίγο εξηντάρης.
Γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
Γιατί στέκεστε έτσι κάτω απ’ την βροχή;
Δεν είναι πράγματα αυτά, έξω απ’ το Καπιτώλιο.
Πείτε μου γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
«Πριν ξεσπάσει ετούτη η μπόρα,
ο κύριος LEWIS* μου είχε πει
πως γυρεύετε δουλειά.
Τι πήρατε, παιδιά μου, τελικά;»
Κι ένα μαγκάκι, γύρω στα δεκαεφτά
-φαίνεται, ήταν έξυπνο πολύ-
«Ε, πώς! Ήρθαμε να ζητήσουμε δουλειά,
και πήραμε του κόσμου τη βροχή!»
Γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
Γιατί στέκεστε έτσι κάτω απ’ την βροχή;
Δεν είναι πράγματα αυτά, έξω απ’ το Καπιτώλιο.
Πείτε μου γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
Τώρα γαυγίζουνε τα όπλα στην Ευρώπη.
Τέτοια σφαγή δεν έχει ξαναγίνει.
Με το παλιό καλό παιχνίδι του ξεδίνει
το Αδελφάτο του πολέμου: καίει, σκοτώνει.
Κι ενώ όλα αυτά, ο Θείος Σαμ πληρώνει
τον λογαριασμό, με τα δυστυχισμένα,
τ’ «αγαπημένα» του παιδιά, τα μουσκεμένα.
Γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
Γιατί στέκεστε έτσι κάτω απ’ την βροχή;
Δεν είναι πράγματα αυτά, έξω απ’ το Καπιτώλιο.
Πείτε μου γιατί στέκεστε εκεί πέρα στην βροχή;
*Συντηρητικός συνδικαλιστής.
Μετάφραση Γιώργος Μπλάνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου