Με λόγια δήθεν της χαράς
θέρετρα στην καρδιά του θέρους
Πληρότης πλήρης των ακτών
τόσο που σ’ ονειρεύομαι
Άδεια μου Αθήνα
των λυπημένων απολυμένων
των πεπτωκότων απελπισμένων
των τιμωρών
Με λόγια δήθεν της χαράς
κι αισθήματα της αγωνίας
ατέχνως κεκρυμμένα
Είναι θαρρώ το βλέμμα αυτό
το σκυθρωπό
που σας προδίδει
κι όλο φαντάζει χάρτινο
το θερινό χαμόγελό σας
Λεν πως το φόραγα κι εγώ
να ν’ ασορτί με το δικό σας
Με λόγια δήθεν της χαράς
ημέρες αδειούχες
Κάποτε τις μετρούσατε
κι ήταν αδίκως λίγες
και κάθε επόμενη χρονιά
λίγο λιγότερες
Φέτος φωνές λουόμενες με την
σιωπή των πάντων
και πλήθος μέρες άπραγες
να μην περνούν οι μέρες
Αριστέα Παπαλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου