ΤΟΥ ΝΑΝΟΥ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ
ΕΛΕΝΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, Ο εραστής που διάλεξα γι’ απόψε, εκδόσεις Ηλέκτρα, σελ. 64
Τα ποιήματα της Ελένης Αυγούστου καθώς και τα πεζά της είναι πολύ ιδιότυπα. Κυμαίνονται ανάμεσα στο στυλ του παραλόγου και του ερωτικού.
Φεύγοντας για ταξίδι/ έβαλα στη βαλίτσα/ τη μητέρα,/ θα ’ρχόταν ούτως ή άλλως/ να με βρει...
Το παράλογο στυλ εδώ βρίσκεται σε μια πολύ πετυχημένη επινόηση. Λίγο πιο κάτω εμφανίζεται το σεξ: Μέρες γιορτινές πεινούσα/ κι άρπαξα/ απ’ τη βιτρίνα ένα πέος...
Εδώ παρεμβάλλεται και το χιούμορ, που πρέπει να πω δεν λείπει ποτέ απ’ τη γραφή της Ελένης Αυγούστου. Σ’ αυτά είναι αχτύπητη. Ξεπηδάει εκεί που δεν το περιμένεις:
Εσύλησαν την πόλη μου/ οι άθλιοι γκρεμίσανε τα πάντα/ έχασα ό,τι είχα, ό,τι δεν είχα/ Μα έχω δυο βυζιά κι ένα αιδοίο/ για να οικοδομήσω/ μια καινούργια πόλη.
Εδώ η φαντασία, το ερωτικό και το απροσδόκητο, το αλλόκοτο, εναρμονίζονται εντελώς παράλογα – με μεγάλη επιτυχία. Ενώ πολλοί άλλοι επιχειρούν να γράψουν φθαρμένα μοντερνιστικά ναρκισσιστικά, βγάζοντας –νομίζουν- τα εσώτερά τους, η Ελένη Αυγούστου τα βγάζει όλα στην προθήκη του εαυτού της, χωρίς ψεύτικη αιδώ ή ντροπή. Το εγχείρημά της είναι μοναδικό.
Με ρωτούν/ γιατί γράφω/ Μού λένε/ τα δέντρα/ να γράφω/ τους λέω/ κανένας/ δεν το πίστεψε/ ούτε εγώ βεβαίως/ Σημασία έχει/ ότι το πιστεύουν/ τα δέντρα...
Καμιά «γυναίκα» ποιήτρια ή κανένας άντρας δεν γράφει τόσο τολμηρά και με τόσο χιούμορ. Η Ελένη Αυγούστου κάνει μια τομή στη βαρετή ποίηση της εποχής μας. Είναι μια φρέσκια, έξυπνη γραφή, που σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο διαφορετικά, όπως οι μεγάλοι παράλογοι ποιητές, ο Μισώ, ο Ταρντιέ και πιο παλιά ο Λούις Κάρολ.
Και μη νομίζετε ότι αυτό δεν άπτεται της «μεταφυσικής». Η Ελένη Αυγούστου είναι μια μοναδική μεταφυσική ποιήτρια – που στην εποχή μας σπανίζει το είδος, αφότου έληξε με την αναγέννηση.
Τα λίγα, απλά (φαινομενικά) ποιήματα έχουν πίσω τους μια μεγάλη προεργασία. Όσο απλά και να φαίνονται:
Όταν θα είμαι/ στον Παράδεισο/ θέλω/ ο φύλακάς μου/ να έχει σώμα/ σώμα αντρικό/ ερωτικό/ έχω κάποιον/ υπ’ όψη μου.
Αυτή η λιγνή, ολιγόλογη ποίηση έχει πολύ μεγαλύτερη ακτίνα δράσεως «ποιητικό-μεταφυσική» απ’ ότι φαίνεται. Η κατακλείδα σ’ αυτό το ποίημα είναι το παν. Ανατροπή, ύφος, γλώσσα.
Προσέξτε την Ελένη Αυγούστου. Δεν θα χάσετε τον καιρό σας, όπως με τόσες άλλες επίδοξες ποιητικές συλλογές. Η Ελένη Αυγούστου επεκτείνει τα ασφυκτικά σημερινά σύνορα της αέναης επανάληψης του ίδιου, με μια ζοφερά ειρωνική γραφή, εκρηκτική όλων των συμβάσεων. Γράφοντας, κατακεραυνώνει την κοινότυπη γραφή και την κάνει κομμάτια, αναγκάζοντας τον αναγνώστη να σκεφτεί πάνω στη λειτουργία της ποίησης με αγαλλίαση. Είναι μια άλλη εκδοχή της εμπειρίας του αλλόκοτου.
Ο Νάνος Βαλαωρίτης είναι ποιητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου