Το πρωινό φως,
έτσι καθώς περνούσε απ' το θαμπό τζάμι,
καταστάλαξε
πάνω στο γυμνό δέρμα του χεριού του
και μια ψευδαίσθηση φρεσκάδας του έδωσε.
Νόμισε, έστω για μια στιγμή,
πως ξαναγεννήθηκε,
γεμάτος όνειρα, ορμή και σιγουριά.
Δεν θέλησε να κοιτάξει πιο προσεκτικά
τη γερασμένη επιδερμίδα.
Άφησε την αυταπάτη να τον κυκλώσει
και να του χαρίσει το κουράγιο που λαχταρούσε
για να αντέξει άλλη μια εφήμερη περιπλάνηση.
Γιώργος Μπουγελέκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου