Αιφνίδια, η ζωή

Αφηρημένη κάτω από το τόξο του δειλινού,

κι ας μην το ξέρεις, είσαι

τα έθνη των πουλιών του ονείρου,

το κατακόρυφο του μεσημεριού,

η σταματημένη σκιά ανάμεσα στα πόδια σου

και το γέλιο που επιστρέφει με τον άνεμο·

αλλά δεν είσαι η πέτρα του ιερού,

ούτε οι νόμοι της πόλης,

ούτε αυτό που όλοι βλέπουν βλέποντας το ίδιο٠

είσαι ο ποταμός που κατεβαίνει

από τα πανέρια της λησμοσύνης,

η διάβρωση του άλατος, το στούντιο,

το νωπό ξερόφυλλο του χειμώνα,

το ανθισμένο κλαρί στην παγωνιά·

γυμνή στα τρίσβαθα της νύχτας,

είσαι όλα αυτά που δεν έχουν όνομα.  

Μετάφραση: Αντιγόνη Κατσαδήμα

Χουάν Μαλπαρτίδα

[Marbella, 1956· ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός]