Επιστολή ανεπίδοτη μισή στον ενικό
Και εκ των ακροατών μία μόνη γυνή, η αντιστράτηγος Μαντώ Μαυρογένους, ήτις
πωλήσασα τα εν Μυκόνω υπάρχοντα αυτής ώρμησεν εις το πεδίον τού Αγώνος, φορούσα
μέλαιναν εσθήτα χρυσοπάρυφον και πίλον ευρωπαϊκόν, ουχί βεβαίως του τελευταίου
των Παρισίων συρμού, και διά νευμάτων αιτουμένη την ανάγνωσιν τής ουδέποτε
αναγνωσθείσης κατά τού Υψηλάντου αναφοράς.
νικολαοσ
δραγουμησ, ιστορικαι αναμνησεισ
Εάν τω όντι έχει ομολογίαν ένεκα της οποίας ο κύριος Δ. Υψηλάντης δέχεται
να πληρώσει όσα ζητήσει η κυρία Μαντώ, εάν μετά την αποκατάστασιν της Ελλάδος
δεν τη νυμφευθεί, οποία δικαιώματα δύνανται εξ αυτής να πηγάσουν; Να την
νυμφευθεί; Και η Εκκλησιαστική Αρχή δύναται να βιάσει γάμον; Εάν δεν είναι απλή
συμφωνία αλλά συνοδεύεται από την πράξιν της παρθενοφθορίας, ποίαν δύναμιν έχει
η Εκκλησιαστική Αρχή;
απάντηση ιωάννη γεννατου, υπουργού δικαιοσύνης
Ήμασταν συνομήλικες σχεδόν
Είστε για την ακρίβεια
μικρότερή μου πλέον
Το ποίημα αυτό σας το χρωστώ
από πολύ πριν γεννηθώ
Το γράφαν και δεν γράφονταν
τόσες και τόσες σιωπηλές
ανώνυμες προμήτορες της πρώτης
ενοχής μου
Αυτές σας ομιλούν κι εγώ
Εξ ου μισό στον ενικό
Εξ ου κι όλα αμοντάριστα
τα αντί της σιωπής μου.
Και ξεκινώ πρώτα απ’ αυτό
Απ’ όσα σπαταλήσατε ούτε μια
κάλπικη τρύπια δραχμή
ελάχιστο αντίδωρο
δεν αξιώθηκα να σας γυρίσω πίσω
Στη λίστα των αχάριστων
προσθέσατε κι εμένα
Κι ούτε έμαθα ποτέ ακριβώς
τα πλοία που ναυλώσατε
πού αγκυροβολήσαν.
Τόσων ηρώων έπαθλα
στον κάδο
της μαθητικής μου μνήμης.
Και καλά όλ’ αυτά.
Τα ξέχασα θα πεις
ή ούτε που τά ’μαθα ποτέ.
Όμως τ’ άλλα τ’ ανθρώπινα
είναι που με πικραίνουν πιο πολύ.
Αυτά πώς μου διέφυγαν;
Που σε ξεγράψαν διαμιάς
μάνα, μνηστήρες κι αδελφή
που αθέτησε τον λόγο του
ο μέγας Υψηλάντης
που ’γραψες και ξανάγραψες
κι απάντηση δεν πήρες
Και προπαντός για τότε
στην Τροιζήνα που σ’ έκοψαν
οι απαίσιοι
γραμμή δεν άφησαν στα Πρακτικά
Είμαστε συνομήλικες σχεδόν
κι ούτε μια λέξη απόγονο
ποιας λευτεριάς?
δεν σου ’χω ξεπληρώσει.
Αριστέα Παπαλεξάνδρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου