οἶον τό γλυκύμαλον ἐρεύθεται ἄκρωι ἐπ’ ὔσδωι
Σαπφώ
Τά
παιδιά ὡριμάζουν γρήγορα
Τά
μῆλα τῶν προσώπων τους εἶναι γιά φάγωμα
πρίν
τά δεκάξη
Σκαρφαλώνουμε
πάνω τους νά κόψουμε
τούς
πιό ψηλούς καρπούς τους :
προόδους
σπουδές καριέρες
Ὅμως
τά δέντρα πού εἶναι
καμιά
φορά δέν ἀντέχουν τό βάρος μας
λυγίζουν
καί σπᾶνε
γίνονται
πρώτη ὕλη
φύλλα
δεμένα σ’ ἕνα βιβλίο
πού
δέν θά καταλάβουν ποτέ
καί
ζοῦν ζωές ἀραιωμένες
ἀπό
τό νέρωμα μιᾶς νιότης
πού
δέν κράτησε
Εἶναι
πού ἀνέκαθεν μπέρδευαν
τούς
ὑλοτόμους μέ τούς γονεῖς τους
Βασίλης
Ντόκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου