Η ζωγράφος του μήνα

Η ζωγράφος του Αυγούστου είναι η Λιάνα Μικαγελιάν. Γεννήθηκε στην Αρμενία και ζει στην Ελλάδα από το 1997. Σπούδασε ζωγραφική (2007-2011) στην Ανωτάτη Σχολή Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στη Φλώρινα, με δάσκαλο τον Γιάννη Καστρίτση. Ασχολήθηκε επί ένα χρόνο με την τέχνη της χαρακτικής στο εργαστήριο της Δήμητρας Σιατερλή.

Συμμετείχε σε ποικίλες ομαδικές εκθέσεις, όπως η «Χρόνος, Μνήμη, Λήθη», στο Αρχαιολογικό Μουσείο Λιανής, και η ομαδική έκθεση στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης (2010), η 6^η Μπιενάλε των φοιτητών των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος( 2011), η ομαδική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης «Καπλανών 5», στην Αθήνα (2012), η «ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΜΙΑ ΛΕΞΗ», στην Αίθουσα Τέχνης «Άλμα», στα Τρίκαλα (2013), η ομαδική έκθεση με την ομάδα Poly-morfων «Loking North», στην Πινακοθήκη Φλωρινιωτών ζωγράφων, στη Φλώρινα (2014), η «Το Πρώτο Σκαλί», των Αποφοίτων του 2^ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής, του Γιάννη Καστρίτση, της Ανωτάτης Σχολής Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στην Πινακοθήκη Βογιατζόγλου, στη Νέα Ιωνία Αττικής (2016).

Τα έργα της Μικαγελιάν μαρτυρούν κατ’ αρχήν τον πολιτισμικό πλούτο του τόπου καταγωγής της, της Αρμενίας. Που ξεκινά από την 3^η χιλιετία π.Χ και μεταπλάθεται, και λόγω της γεωγραφικής της θέσης, σε ένα αμάλγαμα ανατολικών, ασιατικών και δυτικών στοιχείων. Τα χαράσσει πάνω σε λινόλεουμ ή σε ξύλο, τα ορίζει με το μελάνι και τα χρωματίζει με έντονα λάδια. Από μακριά θυμίζουν πλουμιστά υφαντά. Όταν τα πλησιάσουμε, ανακαλύπτουμε έναν ολόκληρο κόσμο πλασμένο από αρχαϊκά ειδώλια, ζωόμορφα και ανθρωπόμορφα πλάσματα, μάσκες και σχηματοποιημένα σύμβολα. Έναν κόσμο τόσον πυκνό που χρειάζεται χρόνος, για να τον αναγνωρίσουμε και ίσως, σύμφωνα με τα δικά μας δεδομένα, να τον αποκωδικοποιήσουμε. Είναι αποτυπωμένα επίπεδα, όπως όλα τα δημιουργήματα της λαϊκής και της πρωτόγονης τέχνης, χωρισμένα οριζόντια σε λωρίδες, όπως κάποια από τα περίφημα έργα του Γάλλου ιδρυτή της «ωμής τέχνης» Ζαν Ντιμπιφέ. Διαθέτουν όμως σε αντίθεση με αυτόν αλλά και με τους εκφραστές μιας φαντασιακής-υπερρεαλιστικής, παραμυθένιας ή μυθικής ερμηνείας και αφήγησης των τεκταινόμενων, μια δυναμική που δεν έχει μόνο να κάνει με τη σύνδεση αφηρημένων και συγκεκριμένων φιγούρων. Δεν έχει σχέση μόνον με την ιστορία των κυνηγημένων από τους Νεότουρκους του νέου εθνικιστικού κράτους Αρμενίους, στα χρόνια του Α΄ Μεγάλου Πολέμου. Αφορά μάλλον το συγκεχυμένο παρόν των χαμένων, καθαρά διαπολιτισμικών αξιών που όλοι μας βιώνουμε σήμερα όχι ως ρομαντικοί νοσταλγοί τους αλλά ως υποστηρικτές τους. Καθρεφτίζουν με δυο λόγια την εποχή μας.

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ