Όλα είναι ζήτημα φωτός

Ο τρόπος που έβλεπες το φως, με τις τροχιές των άστρων,

ήταν εκείνος της φυγής.

Της διαφυγής σε άλλους γαλαξίες.

Νύχτες και νύχτες μοναχός, μ’ ένα κερί θυέλλης-

Να γράφεις, να διαγράφεις, να χαρτογραφείς.

Ιδού ο κόσμος ο κρυφός ο μέγας!

Ο λόγος, όπως και το φως, μας οδηγεί στο μέλλον.

Στο μακρινό φωνήεν παρελθόν  μας.

Κάθε φωτόνιο, μια είδηση θανάτου.

 Κήρυκας και προάγγελος ζωής, ενός καινούργιου άστρου.

(Κράτησα τη ζωή μου και τα μάτια μου· ψηλά.)

Χρήστος Τουμανίδης