Ο ζωγράφος του μήνα

Ο ζωγράφος του Ιουνίου είναι ο Κώστας Λαλές. Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και σπουδάζει σήμερα. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο εφηβικό εργαστήρι του Εθνικού Θεάτρου (1997-2002 & 2009-2010). Σπουδάζει στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (από το 2010) ζωγραφική και πολυμέσα με δασκάλους το Ζαχαρία Αρβανίτη και το Μάνθο Σαντοριναίο αντίστοιχα. Έχει συμμετάσχει σε ποικίλες ομαδικές εκθέσεις, όπως οι «Θύμα-Θύτης», στα Σφαγεία Ταύρου, ο διαγωνισμός «Έρωτας στην εποχή των Social Media» (2012), «[;]γίνεται και κάπως αλλιώς», στο Studio 112 επί της Ζωοδόχου Πηγής, η συμμετοχή σε performance του Δημήτρη Αληθεινού, στα πλαίσια της αναδρομικής του έκθεσης στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Ωδείο Αθηνών) και η «Art for amnesτy», στο CAMP, στην Αθήνα, τo «VideoArtFestivalΜηδέν», στην Καλαμάτα,  καθώς και το «Εικαστικό Οδοιπορικό», στο Δήμο Ακτίου -Βόνιτσας (2013), η «Εργοστάσιο Τσαλαπατά: Παράγοντας Τέχνη», στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας του Βόλου, η «Περί Πλάνης» του Ε’ Εργαστηρίου, στην ΑΣΚΤ της Αθήνας και η «7^η Μπιενάλε Φοιτητών Σχολών Καλών Τεχνών», στο Ίδρυμα Θεοχαράκη (2014), η «Ε΄ Εργαστήριο ζωγραφικής-Επιλογές1», στο Ίδρυμα «Η άλλη Αρκαδία», The Sotiris Felios Collection επί της Φωκίωνος Νέγρη 16 (2015).

Οι εικόνες που δημιουργεί ο Λαλές με υλικά όπως ο πηλός, το ξύλο και ο γύψος αλλά και με αντικείμενα, που βρίσκει, μάς οδηγούν μέσα από τη μνήμη της τέχνης στο παρόν της. Οι φόρμες που σχηματίζει έχουν μιαν καθαρότητα που σχετίζεται άμεσα  με την αλήθεια που αναζητεί. Τα σχέδια χαράσσονται με μια γραφή νευρώδη, αυθόρμητη  και χειρονομιακή και μεταλλάσσονται, όπως στην art brut του Ζαν Ντυμπυφέ, σε φιγούρες από το ζωικό κόσμο και προσωπεία αρχέγονα που αποτυπώνουν πανανθρώπινα συναισθήματα. Οι φωτογραφίες έργων γνωστών και καταξιωμένων ζωγράφων της ιστορίας της τέχνης μετατρέπονται και με τη βοήθεια των Νέων Μέσων επεξεργασίας τους σε σκηνές αποκάλυψης των κυρίαρχων, επίπλαστων κανόνων της εκάστοτε αστικής ηθικής για το «άλλο φύλο». Τα πρότυπα της πληθωρικής γυναικείας ομορφιάς του Ρούμπενς, για παράδειγμα, φέρουν αίφνης πάνω στη σάρκα τους τα σημάδια της αμείλικτης φθοράς του χρόνου. Η «γυναίκα στο λουτρό» του Ρέμπραντ που ανασηκώνει με προσοχή την πουκαμίσα της, αφήνει με τις επιπρόσθετες ζαρτιέρες της έκθετη την πουριτανική, προτεσταντική ηθική των Κάτω Χωρών του 17^ου αιώνα. Και το «Φιλί» των αρχών του 20ού αιώνα, του εκπροσώπου της αυστριακής «Απόσχισης» από την ακαδημαϊκή ζωγραφική, Γκούσταβ Κλιμτ, φανερώνει μέσα από τις σχισμές, που επέφερε εκ των υστέρων ο Λαλές, στα περίτεχνα πλασμένα, λαμπερά υφάσματα την κρυμμένη επιμελώς λαγνεία της εποχής.

Η ρυθμική στήλη, η φτιαγμένη από διαφορετικού μεγέθους κλουβιά πουλιών που ο καλλιτέχνης επικαλύπτει με γύψο μοιάζει σαν μνημείο αφιερωμένο στους εκφραστές της αναλυτικής ζωγραφικής της δεκαετίας του ’60 και στην ποιητική επήρεια του λευκού. Αναδίνει την αίσθηση της ασφυξίας του εγκλωβισμού που η οριστικότητά του ανατρέπεται στη βάση της στο τελευταίο, ανεπεξέργαστο κλουβί, την τελευταία ελπίδα διαφυγής. Οι εικόνες που δημιουργεί ο Κώστας Λαλές προβάλλουν την  τέχνη ως μέσο αναζήτησης της ελευθερίας της έκφρασης.

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ