Ο ζωγράφος του μήνα

In memoriam

Ο ζωγράφος του Νοεμβρίου είναι ο Μιλτιάδης Πεταλάς. Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1998-2003) ζωγραφική με δασκάλα τη Ρένα Παπασπύρου. Παράλληλα έκανε μαθήματα αγιογραφίας στο εργαστήριο του Σώζου Γιαννούδη (2000-2002) και μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο των Βασίλη Καζάκου και Γιάννη Γουρζή (2002-2003). Από το 2005 μέχρι το 2011 σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας την τέχνη της χαρακτικής με δασκάλους τους Μιχάλη Αρφαρά και Γιάννη Γουρζή.

Έχει συμμετάσχει σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, όπως η «4χ4», στην γκαλερί Ιός στην Αθήνα(2007), η έκθεση Νέων Καλλιτεχνών του Εικαστικού Επιμελητηρίου Ελλάδας «Εικόνα, Χώρος, Δράση 2», στην Αθήνα, και η «2^η Τριενάλε EX LIBRIS, στη Λευκάδα (2008), η «13^η Διεθνής Μπιενάλε Μικροχαρακτικής EX LIBRIS», στο Μουσείο OSTROW WIELKOPOLSKI της Πολωνίας (2009), η «Batterfield”, στην γκαλερί TAF, η «Εαρινή Συμφωνία», στην γκαλερί Τεχνοχώρος και η «33^η EXLIBRIS», στην Κωνσταντινούπολη (2010), η «ART ATHINA» με την γκαλερί της Έρσης (2011), η «Περί Ελευθερίας», στην γκαλερί Τεχνοχώρος, η «Ελληνική Χαρακτική στις Θέρμες του Διοκλητιανού», στο Museo Nazionale Romano di Diocleziano, στη Ρώμη, η «Salus Patriae», στο ίδρυμα Πέτρου και Μαρίκας Κυδωνιέως της Άνδρου, η «Μνήμες και Πραγματικότητα», στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας και η «Θαύμα Ιδέσθαι», στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (2012), η «ΧΑΡΑΖΕΙ ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΡΤΑ», στη Δημοτική Πινακοθήκη Άρτας-Γιάννης Μόραλης(2013), η «Το Μεσολόγγι και ο Λόρδος Βύρων», στην Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Αιτωλοακαρνανίας Μοσχανδρέου, στο Μεσολόγγι και στην γκαλερί Τεχνοχώρος (2014). Έχει παρουσιάσει το έργο του σε δύο ατομικές εκθέσεις, στο πνευματικό Κέντρο Θέογνις των Μεγάρων (2005) και στο Μουσείο Νεοελληνικής Τέχνης της Ρόδου (2013).

Η δουλειά του Πεταλά αποτελεί μιαν ενδελεχή εξιχνίαση της ιστορίας της τέχνης με τα μέσα της χαρακτικής, οξέα, ακουατίντες, μαλακά βερνίκια. Ο υποψιασμένος θεατής της ανακαλύπτει ποικίλα θραύσματά της από την πρώιμη Αναγέννηση μέχρι τον 20ό αιώνα. Τα έργα του σχεδιάζονται και χαράζονται με την ακρίβεια της γραμμής του Γερμανού ζωγράφου και χαράκτη του 15^ου αιώνα Άλμπρεχτ Ντύρερ που πέτυχε να μεταφέρει τις αρχές της ιταλικής Αναγέννησης στον κυριαρχούμενο από την τεχνοτροπία της όψιμης γοτθικής τέχνης γεωγραφικό χώρο της σημερινής Γερμανίας.

Οι «Καβαλάρηδές» του αποτυπώνουν με τον τρόπο του Ουτσέλο μέσα σε μια ατμοσφαιρική, επίπεδη όμως ακόμα, προοπτική τη μετάβαση από τον μυστικιστικό μεσαίωνα στον λουσμένο στο φως του λευκού ανθρωπισμό του 15^ου αιώνα. Οι αισθαντικές, γυναικείες φιγούρες και προτομές του αναδίνουν την εσωτερικότητα της ολλανδικής ζωγραφικής του 17^ου αιώνα, πλέκονται όπως στον αναγεννησιακό Μποτιτσέλι με τα διακοσμητικά στοιχεία της φύσης, δείχνονται με μια διάθεση σκωπτική που ανατρέπει τα καθιερωμένα. Στις ονειρικές μορφές του, τις πλασμένες με στοιχεία από ζώα και ανθρώπους αναγνωρίζουμε σαφείς αναφορές στο χιμαιρικό «Κήπο των Ηδονών του Ολλανδού ζωγράφου Ιερώνυμου Μπος και διακρίνουμε στη συγγενή πύκνωση των στάσεων και των χειρονομιών την πεισματική προβολή της ποίησης ως τρόπο έκφρασης και ερμηνείας του κόσμου. Οι εξιδανικευμένες, ρομαντικές προτομές επιφανών ανδρών και γυναικών συναντούν τις σουρεαλιστικές αλλά και τις ρεαλιστικές διατυπώσεις του 20ού και του 19^ου αιώνα, απολύουν μέσα στις συνθέσεις-κολλάζ από φύλλα και έντομα, καράβια και οστρακοειδή την πλαστή σοβαροφάνειά τους. Η καλλιτεχνική εμπειρία μεταβιβάζεται στο θεατή της ως ένα αέναο και περιπετειώδες παιγνίδι αναζήτησης της αλήθειας πίσω από το συμβατικό αντίγραφο του παρελθόντος και από το κραυγαλέο στερεότυπο του παρόντος.

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ