Η ερωμένη του πατέρα μου

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

 

Δημήτρης Χρηστίδης, The Circle of Arches Eye Condition # 1, 2013,
μολύβι και ακρυλικό σε ξύλο, 25 x 30 εκ. 

Η ερωμένη (τη λέξη την είδα στο λεξικό, δεν την αντέγραψα) του πατέρα μου είναι ψηλή και λεπτή, με σοβαρή φωνή και καλή δουλειά. Είναι μια γυναίκα που ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει, χωρίς όμως να είναι σκληρή ή ανήθικη. Έχει πολύ στυλ και είναι καλλιεργημένη. Δεν την έχω δει ποτέ όμως.

Η ερωμένη του πατέρα μου τον παίρνει τηλέφωνο στο σπίτι τις ώρες που η μαμά μου λείπει. Εκείνος πλησιάζει και απαντάει προσεκτικά, όπως πάντα «Η σύζυγός μου δεν είναι εδώ». Είναι τεταμένος και η φωνή του γίνεται ασυνήθιστα απρόσωπη, ενώ η πλάτη του είναι σκυμμένη, λες και η μικρή απόσταση που γλυτώνει θα κάνει κάποια διαφορά αν αναγκαστεί να διακόψει τη συνομιλία απότομα. Μιλάνε για λίγο πάντα, αλλά υποθέτω ότι είναι πιο συναρπαστικές αυτές οι συνεννοήσεις στα κρυφά για δυο παράνομους εραστές. Βέβαια δε ξέρω, γιατί εγώ είμαι μόνο 10 χρονών.

Η ερωμένη του πατέρα μου είναι ένας άνθρωπος συναρπαστικός, γιατί ο πατέρας μου γυρνάει συχνά στο σπίτι και μιλάει με ενθουσιασμό για πράγματα που παλιά δεν ήξερε και δεν ασχολούνταν. Μέχρι στιγμής μας έχει μιλήσει για μινιμαλισμό στην τέχνη, προκλασική μουσική, για τον αφρικανικό ιαγουάρο και τις διατροφικές του συνήθειες και για την παιδική εκμετάλλευση στην Γκάνα. Δεν έχω μιλήσει ποτέ στην ερωμένη του πατέρα μου.

Η ερωμένη του πατέρα μου γυμνάζεται τακτικά και τρέφεται σωστά. Ο πατέρας μου πια απαιτεί να τρώει σαλάτες και φρούτα, τα οποία παλιά απέφευγε με θρησκευτική αυστηρότητα, και δεν πλησιάζει καν τα γλυκά, αν και τα κοιτάζει με συγκινητική μελαγχολία. Μας λέει συχνά ότι πρέπει να χάσει βάρος και ξεκίνησε να αθλείται γιατί «ένας άνθρωπος δεν είναι μόνο πνεύμα, αλλά και σώμα.». Δεν έχω δει ποτέ την ερωμένη του πατέρα μου να αθλείται.

Η μητέρα μου είναι κοντή και κανονική, με λίγο ψιλή φωνή. Είναι νοικοκυρά. Παίρνει τον πατέρα μου στο τηλέφωνο μόνο για να του θυμίσει τα ψώνια. Μιλάει για βαρετά πράγματα όπως βουλωμένοι νιπτήρες, βαφτίσεις, πανάκριβα φασολάκια στο σούπερ μάρκετ και γεύματα που χρωστάμε σε φίλους. Δεν τρώει πολύ, αλλά της αρέσουν τα γλυκά και τα τρώει ευχάριστα, με ένα ύφος αγαλλίασης (κι αυτή τη λέξη στο λεξικό την είδα) στο ροδαλό της πρόσωπο.

 Οι γονείς μου είναι αταίριαστοι και αλήθεια δεν καταλαβαίνω πως τα βρήκαν και κάθισαν να με κάνουν. Αυτός φωνάζει, εκείνη φωνάζει και μετά οι γείτονες φωνάζουν να κάνουν ησυχία. Οι γείτονες είναι πολύ έξυπνοι και γενναίοι γιατί μπορούν να κάθονται στα μπαλκόνια τους και όποτε περνάω να λένε «Καημένο παιδί.» Οι γονείς μου δεν έχουν το φόβο «μη μπροστά στο παιδί». Άμα είναι να γίνει χαμός, θα γίνει μπροστά σε οποιονδήποτε. Αλλά επειδή γίνεται χαμός από τότε που θυμάμαι ότι φορούσα πάνες, είναι πια όπως ο ήχος του κλιματιστικού, δεν τον προσέχω. Καμιά φορά έρχονται επισκέπτες και οι γονείς μου κάθονται με τσιτωμένα χαμόγελα και λένε σαχλαμάρες με γλυκό ύφος, αλλά αυτό δε μου αρέσει γιατί είναι ψέματα.

Από τότε που ήρθε η ερωμένη του πατέρα μου στη ζωή μας όμως, όλα είναι καλύτερα. Η πατέρας μου έχει εκείνη και χαίρεται, η μάνα μου έχει φτιαγμένο νιπτήρα, ό,τι ζητήσει από το σούπερ μάρκετ και έχει ξεπληρώσει όλα τα χρωστούμενα γεύματα με πρωτοβουλία του πατέρα μου. Εγώ είμαι πιο ήσυχος και είναι εύκολο να συνηθίσω χωρίς το θόρυβο του χαμού.

Τώρα εσείς μας είπατε να γράψουμε για το αγαπημένο μέλος της οικογένειάς μας, οπότε σας το λέω εδώ: το αγαπημένο μέλος της οικογένειάς μου είναι η ερωμένη του πατέρα μου, γιατί μας έφερε επιτέλους ησυχία και κανείς πια δε με κοιτάζει και λέει «καημένο παιδί.»