Mια μνήμη

Η άμεση συνάντηση με τη Ρούλα έγινε με αφορμή το διδακτορικό σεμινάριο Συμβολικές Αναπαραστάσεις και Χώρος, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, που για δυο απανωτά χρόνια, 2010-2012, οργανώθηκε από το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. Η συν-διαλλαγή μαζί της ήταν ένα ευφάνταστο ταξίδι στο χρόνο και το χώρο, όταν σχεδιάζαμε την ημερίδα που υλοποιήθηκε τον Απρίλη του 2012 με θέμα Λογοτεχνία και χώρος, που η ίδια προετοίμασε και με τη δική της συμμετοχή εμπλούτισε με μια νότα ζωής, αισιοδοξίας και μνήμης, τις ψυχές όλων που συμμετείχαμε μαζί της σε αυτό το εγχείρημα λόγου... ποίησης και αίσθησης. «Ο χώρος όπως και ο χρόνος είναι η κοιτίδα της λογοτεχνίας. Δεν υπάρχει λογοτεχνία χωρίς το σώμα του χώρου ο οποίος την ανακαλύπτει και την καλεί, να διεισδύσει μέσα του για να προσεγγίσει τον πλούτο του μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια». Τα λόγια αυτά της Ρούλας μας συνόδευσαν εκείνη την όμορφη Απριλιάτικη Παρασκευή, όπου η αίσθηση και η αισθητική συνυπήρχαν μέσα σε ένα παιχνίδι λόγου, μια παρουσία ζωής, μια νότα ελπίδας που σε παρέσερνε σε ταξίδια ατελεύτητα.

Από λέξη σε λέξη (ΤΟΠΟΙ) ένα δικό της βιβλίο, εμπειρία τόπων που βίωσε και απόλαυσε, ένας διάλογος με τον πολιτισμό που ξεδιπλώνεται μπροστά μας μέσα από την ζωντανή απλή αφήγηση που επιχειρεί η Ρούλα, οδηγώντας μας σε μονοπάτια ενδότερα, εκεί που συναντάς τον έξωθεν τόπο και τον ενσωματώνεις μέσα σου. «Στο απειροελάχιστο του χρόνου ταξιδεύεις μια στο βυθό και μια στον αφρό». Μιλώντας για την πόλη που τόσο αγάπησε, τη Βουδαπέστη, και τη «λατρεμένη γέφυρά της Ελισάβετ». Μια πόλη γεμάτη ζωή, που έζησε σε ένα πανέμορφο σπιτάκι στα προάστιά της και το οποίο τόσο απλόχερα μοιραζόνταν με τους ανθρώπους που αγαπούσε. «Μια πόλη στην οποία τ’ αγάλματα ζουν μαζί με τους ανθρώπους της, κάνοντας την ιστορία και την τέχνη καθημερινή υπόθεση και τη μνήμη αιώνιο παρόν». Εμπειρίες ζωής που πλουτίζουν την ψυχή «Εκεί όπου, σαν έτοιμος από καιρό, φωτογραφίζεσαι και φωτογραφίζεις τον κόσμο που έζησες αιώνες πριν και για πάντα σαν να μην υπάρχει ένα τέλος, όπως ούτε και αρχή, γι’ αυτό και όλα ζωντανά, ακατάλυτα σαν τη ζωή των αγαλμάτων και των νερών που καθρεφτίζονται μέσα σου».

Το ανέβασμα της ψυχής, οι εμπειρίες της ζωής, η συνάντηση με αληθινούς ανθρώπους είναι ένα ατέλειωτο ταξίδι στο χρόνο και το χώρο. Η Συνάντηση με τη Ρούλα ένας συνεχής διάλογος αναζήτησης, «...ένα πέρασμα από τη μια όχθη στην άλλη, από τον έναν κόσμο στον άλλον, ίσως κι από τη μια ζωή στην άλλη, εξού και το γοητευτικό τίποτα.» «Είναι η ψυχή που αφήνει πίσω της τα σκοτάδια. Ανεβαίνει πάνω στον ουρανό κι ύστερα χάνεται ή αλλάζει πορεία σύμφωνα με το φύσημα του ανέμου» .

Μαριάννα Ψύλλα