31/3/12

Ο ζωγράφος του μήνα

ΤΗΣ ΛΗΔΑΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Ο ζωγράφος του Απριλίου είναι ο Απόστολος Πλαχούρης. Γεννήθηκε στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Φοίτησε στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών (1998-2004). Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (2006-2011) με δάσκαλο τον Πάνο Χαραλάμπους. Παρακολούθησε επίσης επί τρία έτη το Εργαστήριο Σκηνογραφίας με δασκάλες την Λιλή Πεζανού και τη Βασιλική Ψαρού. Έχει κάνει σπουδές μπαρόκ φλογέρας, κλαρινέτου, πιάνου και θεωρίας της μουσικής.

Σκίτσα και σχέδια του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά της Αθήνας και της επαρχίας, όπως για παράδειγμα στα λογοτεχνικά περιοδικά «Μανδραγόρας» και «Οροπέδιο», στην εφημερίδα «Αυγή». Έχει φιλοτεχνήσει κλασσικά αφηγήματα και ποιητικές συλλογές στις εκδόσεις Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος και Στιγμή. Το 2009 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ζαχαράκη ένα παραμύθι, με τον τίτλο «Ονειροσπηλιά», που ο ίδιος έγραψε και εικονογράφησε.
Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις, όπως η «CREATION», στη Κεντρική Αγορά Αθηνών(2007), η «ΠΟΛΗΣΗΜΕΙΑ», στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας και η «Για τον Γιόζεφ Μπόυς», στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (2009), η «Έκθεση Νέων Καλλιτεχνών», στο Παναιτώλειο Ιωνίας, η «Χρόνος Μνήμη», στο Πολιτιστικό Κέντρο «Λεωνίδας Κανελλόπουλος», στον Δήμο Ελευσίνας και το «Σχέδιο Σωτηρία», στο Νοσοκομείο Σωτηρία (2011).
Ο Απόστολος Πλαχούρης κινείται ανάμεσα στα πρωτοποριακά ρεύματα του μοντέρνου του 19ου αιώνα και των πρώτων δεκαετιών του 20ού αιώνα αλλά και στα επιτεύγματα της τέχνης των κόμικς και της πολιτικής γελοιογραφίας του 20ού και του 21ου αιώνα.
Δομεί το χώρο των έργων του ως ένα χαώδες, επίπεδο και ταυτόχρονα πολυεπίπεδο σκηνικό με συν-κλίνουσες γραμμές και καμπύλες, όπου τα φτιαγμένα σαν χάρτινα σπιτάκια βρίσκονται στο περιθώριο υπό κατάρρευση, όπως στα χαρακτικά της «Κόλασης» του εκπροσώπου της «Νέας Πραγματικότητας» Μαξ Μπέκμαν του 1920.
Κυριαρχούν, και εδώ όπως και εκεί, οι μορφές, οι τραυματισμένες από τις καταστροφές που τις περιβάλλουν. Πρόκειται για πρόσωπα-προσωπεία που μεταλλάσσονται διαρκώς.
Θυμίζουν, άλλοτε, τις καρικατούρες του Ντωμιέ και τις εκστασιασμένες «νεκροκεφαλές» του Βέλγου προδρόμου του εξπρεσιονισμού Ένσορ.
Ενέχουν, ενίοτε, τα γωνιώδη, σκληρά περιγράμματα ενός ακόμα εκ των εκπροσώπων της« Νέας Πραγματικότητας»,του Γκρος. Τα οποία «λιώνουν», συμπυκνώνονται σε μάσκες αφαιρετικές, σε μάγισσες, δράκους και όντα εξω-γήινα, σφραγισμένα μ’ ένα πνευματώδες, ειρωνικό, σαρκαστικό, χαιρέκακο, οδυνηρό, απελπισμένο ύφος.
Αποκτούν έτσι τα ζωώδη και μυστηριώδη γνωρίσματα των πτηνόμορφων πλασμάτων του γερμανού σουρεαλιστή Μαξ Ερνστ. Με το σήμα κατατεθέν τού, επίσης σουρεαλιστή, Ρενέ  Μαγκρίτ, το μάτι, να εποπτεύει διαρκώς τα δρώμενα. Να μας καθοδηγεί στα πολιτικά κόμικς της εποχής μας. Έτσι όπως αυτά φτιάχνονται στα κόμικς – πολιτικά ρεπορτάζ του Σάκκο και του Χάουαρντ Κρουζ.
Πλάθονται με πραγματικά και μυθικά στοιχεία και μέσα από διασυνδέσεις του παρελθόντος και του παρόντος. Και αποκαλύπτουν έτσι το αληθινό, τραγικό πρόσωπο του κόσμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: