ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ
Ακόμα δεν έχει κοπάσει ο ιντερνετικός απόηχος από την παρουσία του Ντίνου Χριστιανόπουλου στην εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ (http://www.skai.gr/tv/show/?showid=64411, 25 Ιανουαρίου, Β΄ μέρος). Εκεί, με τον ιδιότυπο τρόπο του, ο ποιητής χλεύασε την όλη συνθήκη της δημοσιότητας, καθώς και πολλές παθολογίες του σύγχρονου νεοελληνικού βίου, κυριολεκτικά «εξοντώνοντας» την καλή δημοσιογράφο.
Και άλλες φορές, τα τελευταία χρόνια, ο Ντίνος Χριστιανόπουλος έχει εμφανισθεί στην τηλεόραση, πάντα οξύς, υπερασπιζόμενος την «ιδιαιτερότητά» του, δηλαδή την ποιητική του ταυτότητα, αφού μόνο μέσα σε αυτήν και δι’ αυτής υπάρχουν όλα τα υπόλοιπα, τα προκλητικά και τα πικάντικα, τα σημαίνοντα της προσωπικότητάς του.
Αλλά στον διάλογο με την Τσαπανίδου ο ποιητής ήταν πολύ σκληρός, όσο ποτέ άλλοτε. Γιατί, όπως εξ αρχής δήλωσε, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το κρατικό βραβείο, το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο, αρνήθηκε, ήσαν ενοχλητικά πολλοί αυτοί που έσπευσαν να του ζητήσουν να «εξηγήσει» το «βαθύτερο» νόημα της άρνησής του ή να «συνδέσει» την πράξη του με την κρίση που ζούμε. Και ο Χριστιανόπουλος, αφού προκλήθηκε, «ανταποκρίθηκε»...
Θα μπορούσε να απαντήσει με τους όρους μιας δημοσιογραφικής συνέντευξης, όπως το έχει κάνει πολλές φορές, χωρίς να καταργεί την ίδια τη δημοσιογραφική συνθήκη, αν και πάντα την έφθανε στα όριά της. Αλλά τώρα τα ξεπέρασε, τη χλεύασε και την προβοκάρισε, γιατί, τώρα, ο λόγος του, η στάση του, η άρνησή σου, κινδύνευε να αποτελέσει ένα ακόμα αναλώσιμο συμβάν και στιγμιότυπο, στις μυλόπετρες της «ενημέρωσης». Ο Χριστιανόπουλος αρνήθηκε να γίνει άλλοθι, σε αυτή την εναλλαγή του κυνισμού της σοβαροφάνειας και της «πολιτικής ευθύνης» με τον κυνισμό της εκτονωτικής και ανέξοδης «αμφισβήτησης».
Οι δημοσιογράφοι διείδαν ότι με τη λαϊκότητα που κομίζει η ποίηση του Χριστιανόπουλου, καθώς και με την άρνησή του προς τα βραβεία και τις τιμητικές συντάξεις, θα μπορούσαν να φτιάξουν έναν πρόσκαιρο θύλακα, και μάλιστα «ποιητικό», της περιρρέουσας «αντιθεσμικής» ιδεολογίας. Χρειαζόταν μόνο η στοιχειώδης συναίνεση του Χριστιανόπουλου∙ τα υπόλοιπα θα τα αναλάμβανε η δημοσιογραφία: ο ποιητής, το έργο του, η στάση του, βορά στην παραφιλολογία της κρίσης, εναλλάξ με το «αντίπαλο δέος», που συνιστά ο λαλίστατος καθεστωτικός θίασος των φερομένων ως αντιλαϊκιστών. Άλλωστε, στα Νέα εκείνης της μέρας, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος έσπευδε να απαξιώσει τη στάση του Χριστιανόπουλου έναντι του προσφερθέντος βραβείου, αμφισβητώντας μάλιστα την ποιητική αξία του έργου του. Το σκηνικό λοιπόν της σκιαμαχίας ήταν έτοιμο. Αυτό το ρόλο αρνήθηκε ο Χριστιανόπουλος, αυτή την άρνησή του πλήρωσε η Τσαπανίδου, και όλο το τιμ της εκπομπής, που παρέπαιε για περισσότερο από 20 λεπτά, μη μπορώντας να βρει έναν τρόπο να εντάξει τον ποιητή στα δημοσιογραφικά συμφραζόμενα.
Απ’ ό,τι φαίνεται, η ποίηση αντέχει, όταν βέβαια αντέχουν οι ποιητές. Και τότε, όντως κάτι έχουν να μας πουν για την κρίση, όπως για παράδειγμα:
Τέλειωσαν πια τα πρελούδια, ήρθε η ώρα του κατακλυσμού∙
όσοι δεν είναι αρκετά κολασμένοι πρέπει επιτέλους να σωπάσουν
 |
| Γιάννης Σινιόρογλου- Χωρίς τίτλο |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου