Ευρωπαϊκή προοπτική και καλή γειτονία

Συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Σταύρο Τζίμα

-Ποια είναι σήμερα η εικόνα του Έλληνα στην αλβανική κοινή γνώμη;

-Στους μετανάστες, στην πλειοψηφία τους, είναι καλή, θα έλεγα ότι αισθάνονται την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα και γι' αυτό συνέβαλε πολύ η νομιμοποίησή τους. Όσον αφορά δε στα παιδιά τους που γεννήθηκαν ή μεγάλωσαν εδώ, νομίζω ότι αισθάνονται την Ελλάδα ως την πρώτη -ας την πούμε-  πατρίδα τους. Στην Αλβανία τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Δεν θα έλεγα ότι οι Αλβανοί μας μισούν, όμως πρέπει να παρατηρήσω ότι η κοινή γνώμη  είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητη και επηρεάζεται πολύ από διάφορα ΜΜΕ, το διαδίκτυο, κάποια κόμματα και οργανώσεις, τα οποία τροφοδοτούν με κάθε ευκαιρία τον ανθελληνισμό. 

-Πώς θα χαρακτηρίζατε, σε γενικές γραμμές, την ελληνική εξωτερική πολιτική απέναντι στη «μετά Χότζα» Αλβανία;

-Έγιναν τραγικά λάθη και από τις δυο πλευρές στην δεκαετία του 1990, που έφεραν τις σχέσεις των δύο χωρών στο χειρότερο σημείο της ιστορίας τους. Η Αθήνα όφειλε να αντιδράσει πιο ώριμα και με μεγαλύτερη διορατικότητα απέναντι σε μια χώρα που μόλις έβγαινε από το σκοτάδι. Στη συνέχεια το κλίμα άλλαξε, επικράτησε η ψυχραιμία και το αμοιβαίο όφελος της καλής γειτονίας και αυτό πρέπει να συνεχιστεί. Δυστυχώς τελευταία, ειδικά στην Αλβανία, παρατηρείται η αναζωπύρωση μιας ατμόσφαιρας που απειλεί να υπονομεύσει  τις καλές σχέσεις των δύο χωρών. Επ' αυτού πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες και από τις δύο πλευρές  ώστε να μην έχουμε πισωγυρίσματα.

-Ποιος ο ρόλος του αρχιεπισκόπου Τιράνων Αναστασίου στην αλβανική κοινωνία αλλά και στις ελληνοαλβανικές σχέσεις;

Χριστόφορος Κατσαδιώτης- Ο Χρόνος

-Με μια μόνο λέξη: τεράστιος. Εμπνέει σεβασμό και τον λατρεύουν για το θρησκευτικό και κοινωνικό έργο του. Όσον αφορά στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, μολονότι δεν εμπλέκεται στην πολιτική, αποτελεί παράγοντα ισορροπίας. Αυτό βέβαια δεν αρέσει στους  εθνικιστικούς κύκλους, και γι αυτό τον  «βλέπουν» σαν «κόκκινο πανί».

-Προς πια κατεύθυνση θα έπρεπε να στραφεί η ελληνική εξωτερική πολιτική, ώστε να αναπτυχθούν οι οικονομικές, πολιτικές και γεωστρατηγικές ελληνοαλβανικές σχέσεις;

-Κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να συνεχίσει να προσεγγίζει με ρεαλισμό το ζήτημα της ελληνικής μειονότητας και ταυτόχρονα να συνεχίσει να στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της Αλβανίας, όχι όμως δίχως τους όρους που ορίζουν την καλή γειτονία. Δυστυχώς, και δεν το λέω μόνο εγώ, ο αλβανικός αλυτρωτισμός εξακολουθεί να ξύνει πληγές στα Βαλκάνια. Αυτά όμως δεν έχουν θέση στις δημοκρατικές ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Μ.Π.