ΦΥΛΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ
Κοιτάξτε στα σπίτια σας, κοιτάξτε στα χωριά, κοιτάξτε στα χωράφια σας, κοιτάξτε στις οικοδομές. Δείτε τα λιοκαμένα πρόσωπα με το βλέμμα που ζητά κατανόηση και σκεφτείτε ότι αυτοί οι συνήθως μελαψοί άνθρωποι, αυτούς που τους λέτε περιφρονητικά μαζί με τους λακέδες του κράτους "λαθρομετανάστες", είναι απλώς μετανάστες ή πρόσφυγες χωρίς χαρτιά.
Κοιταχτείτε στον καθρέφτη σας και αναρωτηθείτε. Γιατί δεν τους πληρώσατε το μεροκάματο που έπρεπε, γιατί δεν τους ασφαλίσατε. Ρωτείστε έπειτα το κράτος γιατί αρνήθηκε τόσα χρόνια να κάνει τα αυτονόητα. Και το κράτος θα σας πει: "Εσάς βόλευε η παρανομία, γι' αυτό την έκανα". Ρωτείστε μετά πώς έγινε το θαύμα των Ολυμπιακών αγώνων. Και θα σας απαντήσουν οι νεκροί μετανάστες. Οι θαμμένοι εκεί μέσα στην ανωνυμία. Εμείς κάναμε το θαύμα σας.
Ρωτείστε και τον πρώην πρωθυπουργό, τον Κώστα Σημίτη. Γιατί ευχαριστούσες τους μετανάστες όταν μπήκαμε στην Ο.Ν.Ε.; Κι κείνος θα σας απαντήσει: γιατί κράτησαν χαμηλά τον πληθωρισμό και πρόσφεραν την υπεραξία τους. Ρωτείστε έπειτα τους μετανάστες που πνίγηκαν στον Έβρο. Γιατί ήρθατε; Και εκείνοι θα σας απαντήσουν: Γιατί είχαμε πόλεμο, γιατί είχαμε άθλιες συνθήκες ζωής. Γιατί ζητήσαμε ό,τι ζητήσατε και σεις, σε άλλα χρόνια και σε άλλες χώρες. Ζωή και αξιοπρέπεια.
Ρωτείστε έπειτα τους γέροντες και τις γερόντισσες που έχουν συντροφιά τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Ρωτείστε τους. Τους χρειάζεστε; Κι κείνοι θα σας πουν ΝΑΙ. Γιατί δεν υπάρχει κράτος πρόνοιας στη χώρα μας και γιατί εσείς τα παιδιά μας δεν ασχολείστε μαζί μας. Ρωτείστε έπειτα τους αρμόδιους: γιατί δεν δώσατε απαντήσεις σε 50.000 ανθρώπους που ζητούσαν άσυλο; Και κείνοι θα σας απαντήσουν: Αυτές τις εντολές είχαμε από τις κυβερνήσεις που εσείς εκλέξατε. Εσείς οι άνθρωποι της καλής θέλησης. Ρωτήστε έπειτα τους ταγούς της εκκλησίας σας. Γιατί δεν δώσατε στον πεινασμένο ψωμί και στον διψασμένο νερό; Αυτό δεν είπε ο Χριστός; Κι εκείνοι θα σας απαντήσουν: Δεν δώσαμε γιατί δεν θέλαμε να γεμίσει "μαυριδερούς" ανθρώπους η χώρα μας.
Ρωτείστε τέλος και τον Πρωθυπουργό. Εσύ δεν ήσουν κυνηγημένος; Δεν βρήκες στέγη φιλόξενη στα ξένα; Τότε, γιατί αρνείσαι να δώσεις σε αυτούς αυτό που κάποτε σου έδωσαν; Και εκείνος θα σας απαντήσει: "Γιατί αυτό μου ζητάτε εσείς, αυτό λένε οι δημοσκοπήσεις, φράκτες και νόμους, νόμους και τάξη". Ύστερα, σκεφτείτε. Αν αύριο το πρωί φύγουν όλοι οι μετανάστες, η χώρα θα είναι ίδια; Οι γέροντες θα έχουν συντροφιά, τα χωράφια θα έχουν καρπούς, θα βρίσκετε φτηνά προϊόντα και τα σπίτια σας θα νοικιάζονται; Αν και σε αυτά απαντήσετε με τον τρόπο που θέλει ο ανθρωπισμός, τότε μία λύση σας μένει. Να πάτε να αγκαλιάσετε τους απεργούς πείνας της Νομικής, να τους δώσετε ψωμί και νερό. Ύστερα να πάτε στο κυβερνείο και να απαιτήσετε, εσείς, ο κυρίαρχος λαός, ότι πρέπει να γίνει σεβαστή η θέληση σας. Να απαιτήσετε να πάρουν όλοι τα χαρτιά που δικαιούνται. Να πείτε μετά πως άσυλο για τους αδελφούς σας τους ελάχιστους είσαστε εσείς οι ίδιοι.
Γιατί απέναντι σε ένα ανάλγητο κράτος, κατά βάθος κουτό και δειλό, μόνο εσείς μπορείτε να υψώσετε την φωνή σας. Να απαιτήσετε από τις φασιστικές φωνές, που όλο και περισσότερο ακούγονται τελευταία, να σιωπήσουν. Γιατί αυτή είναι η θέληση σας. Γιατί, πολύ απλά, αν αυτό δειλό κράτος "καθαρίσει" τη χώρα από τους ανέστιους, τότε στ' αλήθεια να ξέρετε ότι δεν θα σταματήσει. Θα έρθει για σας και κανείς δεν θα υπάρχει να σας υποστηρίξει.
Πριν από χρόνια, σε κάποια σύνορα, είδα εκατοντάδες πρόσφυγες να έρχονται, αλαφιασμένοι από τις βόμβες που έπεφταν πίσω τους. Είδα το βλέμμα του κυνηγημένου, του διωγμένου από το σπίτι του, από το χωριό του, το βλέμμα του χωρισμένου από τους φίλους του. Είδα παιδιά τρομαγμένα να τα ‘χουν οι μανάδες τους στην αγκαλιά και στα χεράκια τους να κρατάνε ένα παιδικό παιχνίδι, αυτό που πρόλαβαν να πάρουν την τελευταία στιγμή. Αυτή η εικόνα δεν σας είναι άγνωστη. Υπάρχει μέσα στην μνήμη σας, μέσα στην ιστορία σας. Θαμμένη, ξεχασμένη, αλλά υπάρχει. Υπάρχει μέσα στο σπίτι σας, στο γέροντα που έφυγε πριν από λίγα χρόνια, υπάρχει σε αυτό που άφησε πίσω του. Υπάρχει, και ο ρόλος σας είναι τη βρείτε και να την αναστήσετε. Πείτε στους άθλιους προπαγανδιστές του τρόμου, πείτε στους νέους κουκουλοφόρους του κράτους, πως δεν φοβάστε. Πως τώρα πια ξεπεράσατε το φόβο. Και πως οι μετανάστες είστε εσείς.
Υ.Γ. Ο τίτλος είναι παρμένος από μια επιστολή που είχε στείλει το Κ.Κ. Γαλλίας, τη μακρινή δεκαετία του 1960, στους εκεί ανθρώπους καλής θέλησης. Στους χριστιανούς, και το θέμα της ήταν η ειρήνη.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου