Ο ζωγράφος του μήνα

ΤΗΣ ΛΗΔΑΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Ο ζωγράφος του Φεβρουαρίου είναι ο Δαμιανός. Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται σήμερα. Σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική, στα εργαστήρια του γλύπτη και ζωγράφου Νίκου Καστρινάκη, επί των οδών Αγαθουπόλεως και Αδμήτου. Φοίτησε στο τμήμα Οικονομικών του St. John University της Νέας Υόρκης, όπου και έκανε το μεταπτυχιακό του.

Συνεργάστηκε, ως κατασκευαστής χρωμάτων, με την ANGLOHELLENIC AGENCY - στην ελληνική έκδοση μεταξύ άλλων του «Τεν-Τεν» και του «Αστερίξ». Δουλεύει ως εικονογράφος στην Περιοδικός Τύπος Α.Ε και στην ΑΣΤΡΙΤΗΣ ΕΠE.

Έχει παρουσιάσει το ζωγραφικό του έργο στην έκδοση του ετήσιου περιοδικού «Modern Art ‘09». Έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις και δρώμενα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως το εικαστικό φεστιβάλ «Περνάς απέναντι 2009», στον Πολιτιστικό Χώρο «Μάνος Λοΐζος», στη Νίκαια και στον «Πύργο», στη Χώρα της Πάτμου, καθώς και η «Ash in Art», στο ΦΙΞ (2009), η ομαδική έκθεση «Ελληνικά Χρώματα στο Εξωτερικό ΙΙ», στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», το εικαστικό φεστιβάλ «Περνάς απέναντι 2010», στο Βιομηχανικό Μουσείο της Ερμούπολης Σύρου και στο Πολιτιστικό Κέντρο Θαλασσινού, στην Κω, το καλλιτεχνικό γεγονός «Μ. Ρωμανός και Φίλοι-Χρυσές Ευχές 2011», στην Αίθουσα Τέχνης του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, στην πλατεία Κολωνακίου, το καλλιτεχνικό γεγονός «Creating Simplicity From Complexity», στον Πολυχώρο «Stavlos», στο Θησείο, η έκθεση με θέμα «Άτομα με ειδικές ικανότητες», στην αίθουσα John F. Kennedy της Whashington (2010).         

Το ζωγραφικό έργο του Δαμιανού συντίθεται από αμέτρητα στοιχεία διαφορετικού πάχους, που δίνουν την αίσθηση ότι έχουν αποκοπεί ή αποσχισθεί από ένα όλον, για να κολληθούν ξανά και να δημιουργήσουν ένα νέο σύνολο.

Μορφές που ανακαλούν στη μνήμη τα μεταφυσικά ανδρείκελα του Τζόρτζιο Ντε Κίρικο, τα πτηνόμορφα, απροσδιορίστου φύλου, υπερρεαλιστικά  όντα του Μαξ Έρνστ, τις γωνιώδεις φιγούρες των κυβιστών, τις καμπύλες και αφαιρετικές φιγούρες του Ανρί Ματίς.

Πρόσωπα που δομούνται και διαβάζονται όπως ένας χάρτης χαρακτήρων και συναισθημάτων.

Τεθλασμένες γραμμές που ζωντανεύουν, όπως στους εξπρεσιονιστές του κινήματος του «Γαλάζιου Καβαλάρη», μέσα από τη ρυθμικότητά τους.  

Τοπία που αναγνωρίζουμε, όταν τα κοιτάξουμε από κάποια απόσταση, όπως εκείνα των ιμπρεσιονιστών. Με τη διαφορά, ότι αυτά δεν αποτελούνται από κηλίδες αλλά από πολλά κομματάκια διαφορετικού σχήματος και μεγέθους, όπως αυτά που συνθέτουν τα  μωσαϊκά των σπιτιών της δεκαετίας του ‘60.

Ο Δαμιανός εφαρμόζει αυτήν την «ακραία και επαναστατική πράξη», όπως αποκλήθηκε η τεχνική  του κολλάζ, με το μολύβι, το πενάκι και το χρωστήρα του, για να επιτύχει μια ανάλογη με εκείνη των «κολλημένων χαρτιών» δημιουργία διαφορετικών επιπέδων. Που είχε ως στόχο την αποδέσμευση του θεατή από την ψευδαίσθητη και ρομαντική αναπαράσταση του πραγματικού. Την ενεργοποίησή του μέσα από την προβολή της κερματισμένης και πολύπλευρης όψης της.

Ο Δαμιανός επιχειρεί, με την τεχνική του κολλάζ στο ζωγραφικό του έργο, μια νέα ανατροπή.

Τοποθετεί  το χρώμα -σε διαφορετικά στρώματα- στη θέση του χαρτιού ή του ξύλου, συνδυάζει την gouache με κερί, παίζει με τη σκιά και το φως.

Και κυρίως, όπως ο ίδιος δηλώνεις, «αναδεικνύει το σχέδιο μέσα από το χρώμα» που επιθέτει πάνω στις διαμελισμένες συνθέσεις του, και διακηρύσσει έτσι μέσα από την επιστροφή στη ζωγραφική του τελάρου μια διαφορετική θέαση και αντίληψη του κόσμου του πραγματικού και του φαντασιακού.