ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΥΖΟΥΡΑΚΗΣ, Φίδια στο σκορπιό, εκδόσεις Καστανιώτη, σελ. 320
Το πρώτο βιβλίο του τριαντεξάχρονου Κώστα Μουζουράκη είναι ένα πρωτότυπο αστυνομικό μυθιστόρημα που κινείται στον χώρο του νουάρ και ιδιαίτερα των «παλπ» σύγχρονων εκδοχών του. Διαφοροποιείται ωστόσο από τις τελευταίες, συνήθως απολίτικες και επικεντρωμένες στη βία ως τέτοια και όχι ως αναπόφευκτη έκφραση συγκεκριμένων, «υλικών», καταστάσεων του σύγχρονου κοινωνικοπολιτικού είναι. Το βιβλίο του Μουζουράκη είναι διαποτισμένο από μια ριζοσπαστική ιδεολογική και πολιτική ανάγνωση της πραγματικότητας, που χρωματίζει καταλυτικά το βιβλίο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, χωρίς ωστόσο να το αφήσει σε καμία στιγμή να διολισθήσει σε διδακτισμούς.
Η υπόθεση έχει με λίγα λόγια ως εξής: μια παρέα νέων ανθρώπων οργανώνει σειρά ληστειών σε διάφορες τράπεζες και βιοπορίζεται από τα αποτελέσματά τους. Κεντρικό ρόλο σε αυτή την ομάδα των φίλων παίζει ο Κάρλο, αυτός που κατά κύριο λόγο σχεδιάζει τις ληστείες αλλά και σώζει διάφορα πρόσωπα (μεταξύ αυτών μια νεαρή Ρωσίδα από τους ντόπιους προαγωγούς της και τον νεαρό αλβανό -και στη συνέχεια φίλο και συνεργάτη του στην ομάδα- Έκτορα από τα χέρια νεοφασιστών ρατσιστών). Εμβόλιμα στην υπόθεση ο συγγραφέας τοποθετεί τη συνάντηση του Κάρλο με τη Ρία, μια ακόμα σημαντική ηρωίδα του βιβλίου, με την οποία θα συνδεθεί ερωτικά και θα παραμείνει για ένα διάστημα στο σπίτι της, στο ειδυλλιακό παραλίμνιο περιβάλλον της Βάλια Κάλντα. Η Ρία θα παίξει με τη σειρά της σημαντικό ρόλο στην πλοκή, και, ιδιαιτέρως, στην άκρως θορυβώδη κορύφωσή της (εν είδει «κάθαρσης»), στο κακόφημο νυχτερινό κέντρο «Σκορπιός», το οποίο όντως υπήρξε παλαιότερα, κάπου στην εθνική οδό. Τα «φίδια» του τίτλου είναι οι ιδιοκτήτες του βρώμικου αυτού ναού της νύχτας, ενώ κάποια άλλα ερπετά, διαπλεκόμενα με τα βρώμικα κυκλώματα και λειτουργώντας συμπληρωματικά ή/ και κυριαρχικά ως προς αυτά, είναι, εννοείται, ένστολοι «υπηρέτες του νόμου».
Η ομάδα των ληστών δεν έχει ηθικούς ενδοιασμούς σχετικά με τις δραστηριότητές της, αφού, όπως το διατυπώνει ένα μέλος της θυμίζοντας τη γνωστή ρήση του Μπρεχτ («Η ληστεία μιας τράπεζας είναι μικρότερο έγκλημα από την ίδρυση μιας τράπεζας») αυτές συντελούνται «σε μια κοινωνία αρένα, όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και η ηθική με τη νομιμότητα δεν συναντιούνται ποτέ σχεδόν στην ίδια φράση».
Ευδιάκριτα στοιχεία του μυθιστορήματος η έντονη, ενίοτε καταιγιστική, δράση, οι ζωντανοί διάλογοι και ένα ιδιότυπο, κάποτε υπόγειο, άλλοτε εκρηκτικό χιούμορ. Η μουσική είναι διαρκώς παρούσα με τη συνεχή παράθεση τίτλων κλασικών και εναλλακτικών δημιουργιών της ροκ αλλά και άλλων αγαπημένων του συγγραφέα μουσικών ειδών, ενώ η παραμονή του ήρωα με τη Ρία στη Βάλια Κάλντα, τα γλέντια οι έρωτες και τα φιλικά πειράγματα μεταξύ των μελών της ομάδας αποφορτίζουν ιδανικά και στα σωστά σημεία την ένταση, προετοιμάζοντας ταυτόχρονα την επόμενη κλιμάκωσή της. Χωρίς αμφιβολία, τα «Φίδια στο Σκορπιό» αποτελούν μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες και ευδιάκριτες ψηφίδες στη σύγχρονη ελληνική αστυνομική λογοτεχνία, η οποία εδώ και καιρό συμπορεύεται επιτυχώς με άφθονες και εξίσου αξιόλογες προσπάθειες άλλων χωρών, δικαιώνοντας τον χαρακτηρισμό του αστυνομικού μυθιστόρημα των καιρών μας ως ενός από τα κατεξοχήν ριζοσπαστικά είδη της «λογοτεχνίας του δημόσιου χώρου». Δεδομένης μάλιστα της νεαρής ηλικίας του ταλαντούχου αυτού δημιουργού και του γεγονότος ότι πρόκειται για την πρώτη λογοτεχνική του κατάθεση, δικαιούμαστε να ελπίζουμε βάσιμα σε μια ακόμη καλύτερη συνέχεια.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΕΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου