ΘΟΥΛΗ ΣΤΑΙΚΟΥ, Με το τσιγκέλι, εκδόσεις Έναστρον, σελ. 84
Στο δεύτερο βιβλίο της (προηγήθηκε, το 1985 το παιδικό Η ιστορία της τρύπας, εκδ. Καστανιώτη) η αρχιτέκτονας και εκπαιδευτικός Θούλη Στάικου δημιουργεί μια συλλογή πενήντα επτά πολύ μικρών διηγημάτων, με ενδιαφέροντα και εναλασσόμενο (άλλοτε μικροπερίοδο άλλοτε μακροπερίοδο) λόγο, προσαρμοσμένο κατά περίπτωση στις ανάγκες της κάθε ιστορίας. Παιχνίδια της μνήμης και της φαντασίας, με έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο, δοσμένα με αφηγηματική οικονομία και πρωτοτυπία. Η τελευταία είναι χαρακτηριστική των περισσότερων ιστοριών, παρά το γεγονός ότι η συγγραφέας έχει επιλέξει έναν μάλλον παραδοσιακό τρόπο έκφρασης, που κατά το μάλλον ή ήττον περιορίζει τη δυνατότητα κάποιων ακόμη μεγαλύτερων και πλέον απελευθερωτικών πεζογραφικών καινοτομιών. Τα διηγήματα με τη μικρότερη έκταση είναι αυτά που -στις περισσότερες των περιπτώσεων- ξεχωρίζουν.
ΕΥΣΤΑΘΙΑ ΜΑΝΤΖΑΡΙΔΟΥ, Ένας κόμπος όλα, εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ. 328
Στο πρώτο μυθιστόρημα της συγγραφέως -ψυχολόγου στο επάγγελμα- παρακολουθούμε τον καταλυτικό ρόλο που παίζει μια ξαφνική εγκυμοσύνη στον ψυχισμό μιας μοναχικής γυναίκας που μένει έγκυος λίγο πριν την εμμηνόπαυση.
Το γεγονός αυτό λειτουργεί ως βόμβα, αναθεωρώντας τα πάντα στη ζωή της: τις επιθυμίες της, τα περιοριστικά- συμπλεγματικά όρια, δομημένα στο πλαίσιο μιας άκρως συντηρητικής επαρχιακής ζωής, η τυραννική επίδραση της μητέρας της.
Ο ψυχολογικός και ενίοτε υπαρξιακός χαρακτήρας του μυθιστορήματος συνδυασμένος με το «γυναικείο» θέμα, εγκυμονούν εξ αρχής τον κίνδυνο διολίσθησης της γραφής σε λυρικές, σπαραξικάρδιες ατραπούς, ιδιαίτερα στις μέρες μας, όπου το «ροζ» μυθιστόρημα κάνει θραύση σε αναγνωσιμότητα και παχυλά κέρδη.
Απαιτητική απέναντι στον εαυτό της και έντιμη απέναντι στους αναγνώστες, η Μαντζαρίδου κάνει το εντελώς αντίθετο, και το κάνει εξαιρετικά καλά, κεντώντας λογοτεχνικά από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα την εσωτερική περιπέτεια της ηρωίδας της και τις επιδράσεις της στην εξέλιξη της πραγματικής της ζωής (καθώς και τις αντεπιδράσεις της τελευταίας επί της πρώτης). Η αφηγηματική τεχνική είναι ενδιαφέρουσα και η γλώσσα καλοδουλεμένη. Το τελικό αποτέλεσμα κερδίζει το στοίχημα, καθιστώντας γοητευτική την ανάγνωση.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΕΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου