ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ

Βαδίζω στα τυφλά βαδίζω με τα μάτια
κλειστά πέφτω πάνω σ’ έναν στύλο που
παριστάνει το φόβο πέφτω σε μια στήλη

άλατος είμαι εθελοντής τυφλός δεν παίζω
παιχνίδια με καθοδηγεί σκοτεινή σκέψη
δυο μάτια που κάνουν πως δεν βλέπουν

το ξάφνιασμα της ιστορίας τις εκπλήξεις
που φέρνει μαζί της η αποσύνθεση μιας
ζωής αόμματης οι χίλιες δυο μυστικές

πλευρές της απελπισίας των μαζών μ’
έχει πιάσει απ’ το χέρι η τυφλή βία και
μου ψιθυρίζει επίμονα να μην να μην να

μη να όχι να δεν εγώ μήτε να μην πιάσει
φωτιά το σύστημα να μην παγιδευτεί η
πλεκτάνη (επανέκδοση ομολόγων) είναι

ο δρόμος που τελειώνει στα προβλή-
ματα είναι οι ώρες που τελειώνουν τα
λεπτά τους με νέα μέτρα είναι οι ψαγ-

μένοι άνθρωποι που σχηματίζουν ώρες-
ουρές με τις διαδηλώσεις περιμένοντας
κάποιος να τις μισθώσει είναι τα λεω-

φορεία που τρέχουν να προλάβουν τα
δυτικά προάστια πριν σβήσουν απ’ την
έλλειψη οξυγόνου είναι η κάπνα είναι τα

δακρυγόνα η ασφυξία των υπαλλήλων της
τράπεζας ψιθύρων είναι το μουράγιο και
το λιμάνι που βουτάνε στη θάλασσα με το

πλοίο της γραμμής είναι η άγονη ελπίδα
που πνίγεται στα ελάχιστα μποφόρ μιας
ψεύτικης ευμάρειας κι εγώ βαδίζω με

τους νεκρούς με τους τραυματίες τις
εφημερίες στη ράχη ενός αβοήθητου
νέου που το ξανασκέφτεται βαδίζω στα

τυφλά σοκάκια στις τυφλές λεωφόρους
βλέποντας τον πανικό να τρεμοπαίζει στο
σύθαμπο άλλης μιας νέας χαμένης αποχής

Αθήνα, 6 Μαΐου 2010

Ντίνος Σιώτης