Όπως όλα ήμουν κι εγώ παροδική.
Δεμένος σε δέντρο ανυπόμονο
με κοίταξες.
Γρήγορο το γύρισμα του λαιμού σου.
Πολφώδης η σάρκα των καρπών.
Είναι το δάσος λησμονημένο
ή μάταιο ποίημα;
Πώς να μιλήσω για το δάσος;
Τούτο μόνο:
Είχα επίγνωση της αναπνοής σου.
Λιάνα Σακελλίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου