Ο ζωγράφος του μήνα

Ο ζωγράφος του Δεκεμβρίου είναι ο Τζουλιάνο Καγκλής. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (1996-2002), ζωγραφική με δασκάλους τους Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη και Μαρτίνο Γαβαθά, και χαρακτική με δάσκαλο τον Γιώργο Μήλιο.
Συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις, όπως η «2η Μπιενάλε των φοιτητών των Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδος», στη Χερσόνησο της Κρήτης (2002), «Το κυρίαρχο θέμα», στην Αίθουσα Τέχνης Τρίγωνο, στην Κηφισιά (2003), η «new generation» και το «ευχολόγιον», στην γκαλερί Έκφραση της Γιάννας Γραμματοπούλου, καθώς και η «Ομοιότητα περίπου, εκδοχές ενός Πορτραίτου του Αντώνη Μπενάκη», στο Μουσείο Μπενάκη (2004), «Το Μεσσολόγγι μέσα από την Τέχνη», στην Πινακοθήκη Σύγχρονης τέχνης Χρήστου και Σοφίας Μοσχανδρέου, στο Μεσολόγγι, και το «2ο Βραβείο Ευρωπαϊκής Ζωγραφικής», στο Μουσείο Φρυσίρα (2005), η «2η Μπιενάλε νέων εικαστικών δημιουργών», στην Ύδρα (2006), «Η χρυσή εποχή» στην γκαλερί a. antonopoulou.art, η «Art Athina ’07» με την γκαλερί της Γιάννας Γραμματοπούλου, στην Helexpo, οι «Εικόνες του Απαγορευμένου», στην Αίθουσα Τέχνης Αγκάθι, και ο «Γενέθλιος Τόπος», στο Μουσείο Μπενάκη (2007), η «Γιομιστή Κεφαλή», στη Σίφνο, «Η Αίγινα των Ζωγράφων», στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα» και η «La grande fuga», στην Galleria, Studio 44,στη Γένοβα της Ιταλίας (2008).
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε τέσσερεις ατομικές εκθέσεις στην γκαλερί Έκφραση της Γιάννας Γραμματοπούλου, στην Αθήνα(2004/2008) και στην C.K art gallery, στη Λευκωσία (2006/2009).
Στο έργο του Τζουλιάνο Καγκλή, η γυναικεία μορφή κυριαρχεί. Με αυτήν ορίζει το ζωγραφικό χώρο και του δίδει την πνοή του. Μέσα από την έκπληξη και τη θλίψη, την αιδώ ή τον φόβο, μπροστά στην ανημέρωτη βία, που εκφράζουν η στάση και οι χειρονομίες της.
Με αυτήν πραγματεύεται εικόνες από την ιστορία της ζωγραφικής του γυμνού: από την αναγεννησιακή «Γέννηση της Αφροδίτης» του Σάντρο Μποτιτσέλι, το ρεαλιστικό «Κορίτσι με τον παπαγάλο» του Γκυστάβ Κουρμπέ, την «Ξαφνιασμένη Νύμφη» του σκαπανέα της μοντέρνας αντίληψης της τέχνης Εντουάρ Μανέ, τις γυναικείες φιγούρες τού εκφραστή του κινήματος των «Νέων Αγρίων» Λουτσιάνο Καστέλλι. Όχι για να τις επαναλάβει πιστά, ή απλά για να τις παραλλάξει. Αλλά για να τις μεταφέρει, στα δημιουργήματά του, ως αναλαμπές της μνήμης, διϋλισμένες από την προσωπική, αποσπασματική ματιά του. Και να στηρίξει το παρόν με το παρελθόν.
Ο χρωστήρας είναι το βασικό εργαλείο του. Το νεοεξπρεσιονιστικό ιδίωμα που χρησιμοποιεί του επιτρέπει να διαφυλάξει, ως κηλίδες ή γραμμές, τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του φύλου και τα χαρακτηριστικά των φιγούρων του. Και ταυτόχρονα να σβήσει την υλικότητα και την αισθαντικότητα της σάρκας. Και να προβάλει, αντ’ αυτής, την υλικότητα και την αισθαντικότητα της υφής των χρωμάτων.
Στο έργο του Τζουλιάνο Καγκλή τα σώματα και τα πρόσωπα φτιάχνονται με κυματιστές, ήρεμες, εκρηκτικές και οξείες, πλατιές και ζοφερές επιφάνειες του γκρίζου, του κυανού, του κόκκινου, του ιώδους, του μαύρου. Απλώνονται πάνω σε ένα φόντο ζωγραφισμένο, συνήθως, με λιγότερο ή περισσότερο δυνατές ή ισχνές αποχρώσεις τους.
Συνθέτουν έναν κόσμο που ζει από την ένταση, των τονικών του αντιθέσεων και της ακανόνιστης ροής της πινελιάς του. Αναζητά τα χαρακτηριστικά του στη μορφή τής γυναίκας, της αποδεσμευμένης από οποιοδήποτε στοιχείο τού περιβάλλοντος χώρου, που θα μπορούσε να αποσπάσει την προσοχή τού θεατή από την παρουσία της. Η οποία αναδεικνύεται έτσι σε καθαρή έκφραση τής ουσίας της ανθρώπινης ύπαρξης. Πλασμένη αποκλειστικά με τα «χρωματικά συναισθήματα», για τα οποία μιλούσε ο Ανρί Ματίς.

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ