Η Via dell’Amore δεν οδηγεί πουθενά.
Τον ορίζοντα ταράζουν οι αστραπές. Σε μικρή απόσταση, συντελείται το θαύμα ενός ήλιου βυθισμένου στα σύννεφα.
Δεν είναι η ανηφορική κλίση ούτε η αλήθεια που στεγνώνει το χώμα. Κανένας δεν παρεμβαίνει μεταξύ έξαψης και σιωπής. Είναι παραζάλη που γεννάει η αρχαία μνήμη του τόπου.
Το φως μετατοπίζεται. Η καταγωγή δυναμώνει από το παν και το τίποτε. Κάθε βήμα είναι συγκίνηση είτε φανέρωμα, πρώτη εικόνα που θα επιβιώσει στον χρόνο.
Οι ίδιοι ήχοι της νύχτας ανοίγουν τα παράθυρα σαν προφήτες. Τα πουλιά πετούν χαμηλά, σε σχηματισμούς πάνω από τις στέγες. Σ’ αυτά τα βήματα η νοσταλγία περιέχει την αναμονή, την ομορφιά απροσδιόριστη, τη γενναιοδωρία. Οι προσόψεις των σπιτιών είναι μάρτυρες της ιστορίας.
Βασίλης Ρούβαλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου