Χαϊκού

Πάνω στα ξύλα
κόκκινα μάτια λάμπουν
όλη τη νύχτα

Μυοκάρδια
θελκτικής νεότητας
αποσχίζονται

Το πηγαινέλα
τ’ ανέμου εκτοπίζει
αισθηματισμούς

Παρασύρομαι
στου έκδηλου συνειρμού
τη συνάφεια

Πειθαναγκασμοί
με καταπίνουν ανά
διαστήματα

Μόλις που μπήκε
η μύγα στα όνειρα
από το στόμα;

Μια ηλιαχτίδα
σκαρφαλωμένη πάνω
στα σεντόνια μου

Τάφος στο φύλλο
κάπου τέλη τ’ Αυγούστου
για τον τζίτζικα

Πεντακάθαρο
το στάξιμο της βροχής
μέσα στα μάτια

Με πλαισιώνει
μια διαβρωσιγενής
βασιμότητα

Δυο ολόγυμνα
λευκά κλαδάκια γνέφουν
καταφατικά

Παναγιώτης-Ηλίας Δετζάνης