Στους ουρανοξύστες

Ο άνθρωπος

που καθαρίζει τα τζάμια

στους ουρανοξύστες

(Για το διήγημα του Κ.Β.,

“Τα τέσσερα δάχτυλα”)

Είναι  ένα κείμενο από το οποίο απουσιάζει η σκέψη.

Που βάζει εσένα να σκεφτείς.

Σου λέει δες:

Το άσπρο είναι ακίνητο

Το κίτρινο πάλλεται

Το κόκκινο αναπηδά

Το μπλε πλέει

Το πράσινο αναπνέει.

Το μαύρο δεν είναι χρώμα

Είναι η απουσία της ψυχής.

Η μαύρη τρύπα.

Αυτός ο άνθρωπος δεν είναι σκαρφαλωμένος

Σ’ ένα παράθυρο

Αλλά σε ένα παμπάλαιο δέντρο

τρώγοντας την μπανάνα του

κι από κάτω το λιοντάρι να βρυχάται

Ίσως στ’ αλήθεια πρέπει να μείνει

εκεί για πάντα, πάνω στο δέντρο

Με την απόλαυση της άοκνης τροφής του.

Μην τον προκαλείτε να κατέβει

Μην του μαθαίνετε να καθαρίζει

Τα βρώμικα τζάμια του  Πολιτισμού.

Μαρία Κουγιουμτζή