ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΛΑΣ
...γυρίζει γυρίζει σιγά
το παιδί που δεν αγαπάει το σχολειό
κι ο άνεργος που από κάπου περιμένει δουλειά
πλήθος κόσμου γυρίζει σιγά
τα πρωιά στην πλατεία Ομόνοιας
πλήθος πραγμάτων γυρίζουν σιγά
ολημερίς στην κεντρική την πλατεία
χαρτάκια μικρά κάθε είδους
κουρελάκια που άλλοτε ίσως να ’ταν ωραία
κι η σκόνη κι αυτή γυρίζει σιγά
κι η πλάκα του φωνογράφου
σιγά γυρίζει ένα παλιό ταγκό
πάμπολλες σκέψεις γυρίζουν
γύρω γύρω στην πλατεία Ομόνοιας
συναντούνται καμιά φορά
στον κυκλοτερό τους δρόμο
πριν χαθούν σε μια πάροδο
μαζί ή χωριστά
πριν χαθούν μες στη γη ...
Φωνάζει ο λούστρος το λαχείο του στόλου
γυρίζει με βία η μεγάλη πλατεία
ανδρείκελα σε πλάκα φωνογράφου
που κραυγάζει «Εστία» και «Έθνος»
την αξία γραβάτας σε τιμή ανεργίας
μυτερή η βελόνα που βγάζει τους ήχους
μ’ ελατήριο το χρήμα ...
Ποιος σήμερα ταράζει τους κύκλους
που μας ταράζουν όλους εμάς
δεκάρες, πεντάρες και λίρες χρυσές
κινούν την Ομόνοια γύρω σε άξονα
γυρίζουν σα σβούρα κυκλικά σε πλατεία
εργάτες και πλούσιοι, φτωχοί και φτωχοί
και στους διαβολικούς κείνους γύρους
ο αέρας σηκώνει φουστάνια
ανεμίζει χαρές και πόνους
όλη η Αθήνα βρίσκεται στην Ομόνοια μέσα
κι οι πιο κρυφοί πόθοι κει πέρα ζουν
κει αρχίζει ο έρωτας που πληρώνεται
κει οι διαδηλώσεις για πληρωμή
κει αρχίζουν οι ζάλες
που σου κάνουν όλα να τα δεις να γυρίζουν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου