Το παζλ

Ποια Τύχη τότε ποιος Θεός

Που ακούραστα

Σ’ εννέα μήνες να τελειώσει αρμόζοντας

Με τόσο ζήλο εκεί στη μήτρα                                   

Μόριο μόριο

Το τεράστιο παζλ

    Των εκατό

    Τρισεκατομμυρίων

    Κυττάρων –

Και άξαφνα

Να τιναχτείς εσύ μέσ’ απ’ το αίμα                            

Κλαίγοντας,

    Μην σε τραβήξει

    Πίσω το

    Μηδέν.

         Το  εργοστάσιο

Γεννήτριες αντλίες φυσερά                          

Σωλήνες μυστικών διακλαδώσεων

Βαρούλκα μανιβέλες γερανοί

Γρανάζια τροχαλίες στρόφαλοι

Δουλεύοντας νυχθημερόν    

    Στο ακοίμητο εργοστάσιο

    Του σώματός σου.

Αντώνης  Φωστιέρης