ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική του ΑΝΤΩΝΗ ΖΕΡΒΑ, «Διάλογοι με τον Αρχίλοχο [ίαμβοι]»

Ὁ ἴαμβος ἔχει ρίζες ἀρχαιότατες, χθόνιες, ὀργιαστικές, ὑβριστικές. Ὁ ψογερὸς Ἀρχίλοχος τοῦ προσέδωσε τέτοιο κύρος, ὥστε νὰ θεωρεῖται ἰσάξιος τοῦ ἐπκοῦ ἑξαμέτρου ὡς πρὸς τὴ λυρικὴ ποίηση, ἔστω κι ἂν ὁ Ἀρχίλοχος δὲν συμπεριλαμβανόταν μεταξὺ τῶν λυρικῶν, γιὰ λόγους ὅμως ἐντελῶς ἄσχετους πρὸς τὸν λυρισμό, ὅπως τὸν ἐννοοῦμε στὶς μέρες μας καὶ πού, κατὰ κανόνα, ἐξαντλεῖται στὶς ρίμες.

Ὁ ἴαμβος κούμπωνε μὲ τὴ μὴ σεμνότυφη καὶ χωρὶς ποιητικὲς περιστροφές, ἔντεχνη παρουσίαση πραγμάτων καὶ ἀνθρώπων. Τὸν ἀνακάτευαν μάλιστα μὲ τὸν τροχαῖο κυρίως, ἀλλὰ καὶ μὲ ἄλλα μέτρα, ὅπου χρειαζόταν. Οἱ ἰαμβογράφοι εἶχαν νὰ ποῦν κάτι ποὺ τοὺς ἔκαιγε καὶ μαζὶ τοὺς ψυχαγωγοῦσε· ἀφοροῦσε τοὺς πάντες. Ἦταν ἡ ζωντανὴ μὰ κριτικὴ συμμετοχὴ στὴν κοινωνία τους· τοὺς ἔτρεμαν, τοὺς βδελύσσονταν ἢ τοὺς ἀγαποῦσαν.

Ἀλλὰ καὶ σήμερα ποὺ δὲν ξέρουμε πιὰ γιατί γράφονται ποιήματα καὶ τί νόημα ἔχει τούτη ἡ ἀτταβιστικὴ συνήθεια, ἀφοῦ τὰ πάντα ἀποβλέπουν στὴ χωνευτικὴ μελωδία, ὁ καυστικὸς καὶ ἀφιλάρεσκος ἴαμβος θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ μᾶς γιατρέψει κάπως ἀπὸ τὴν ἀφόρητη ποιητικότητα τῆς ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ πρόχειρης αἰσθηματολογίας μετ᾿ εὐφυολογημάτων ἢ ὄχι, μετὰ πνευστῶν καὶ ἐγχόρδων ἢ ὄχι, ὥσπου νὰ ξαναφανεῖ τέλος πάντων ἕνα νέο καὶ τερπνὸ παραμύθι γιὰ τὴν ἀπαραμύθητη ζωή μας.

Εκδόσεις Περισπωμένη