Ο ζωγράφος του μήνα

Ο ζωγράφος του Φεβρουαρίου είναι ο Ηλίας Κασσελάς. Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Κιάτο όπου και εργάζεται σήμερα. Σπούδασε στο τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας με έδρα τη Φλώρινα (2006-2011), πολυμέσα με δάσκαλο τον Βασίλη Μπούζα και ζωγραφική με δάσκαλο το Γιάννη Καστρίτση. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα στα εργαστήρια Μικροτεχνου-ργημάτων, Διακόσμησης, Αρχιτεκτονικού Σχεδίου, Γλυπτικής, Σκηνογραφίας, Εικονο-γράφησης Βιβλίου και Αγιογραφίας. Συμ-μετείχε σε ομαδικές εκθέσεις όπως η «Χρόνος, Μνήμη, Λήθη», στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αιάνης (2010), η έκθεση του Εικαστικού Τμήματος των Πολιτιστικών Ομάδων Φοιτητών Πανεπιστημίου Πατρών (2011), η «Συν+Πράξεις» του 1^ου και 2^ου Εργαστηρίου Ζωγραφικής της Σχολής Φλώρινας, στο «the loft», στο Μοναστηράκι (2014). Παρουσίασε το έργο του σε μία ατομική έκθεση με τον τίτλο «Στη δυναμική των μεταλλάξεων», στην γκαλερί Καπλανών 5 (2013).

Ο Κασσελάς κινείται ανάμεσα στα μυθικά πλάσματα  του Κήπου των Ηδονών του μυστικιστή προδρόμου των σουρεαλιστών του 15^ου αιώνα, Ιερώνυμου Μπος και στα, διαπνεόμενα από την συμφιλιωτική  με το σύμπαν κοσμοθεωρία του Ζεν, τοπία των εκπροσώπων της ιαπωνικής μονόχρωμης ζωγραφικής με σινική μελάνη της ιδίας περίπου περιόδου. Μορφώνει έτσι ανθρώπους, ζώα και φυτά με το αυτό σέβας κα με μιαν αρχέγονη αντιμετώπισή τους. Δημιουργεί δένδρα με ανθρώπινα χαρακτηριστικά και πρόσωπα με στοιχεία από το ζωικό και το φυτικό κόσμο, τοπία που αναδίνουν έντονα συναισθήματα αλλά και μια λεπτή αίσθηση σαρκασμού.

                        

Δομεί τα μαυρόασπρα έργα του με χειρονομιακές και ρεαλιστικές γραφές, αντλώντας την τεχνοτροπία του από την τέχνη του Ιαπωνέζου εμπνευστή των μάγκα, Κατσουσίκο Χοκουζάι, του α΄ μισού του 19^ου  αιώνα, αλλά και από την τέχνη των γκράφιτι. Τα εντάσσει σε ένα χαοτικό ή αυστηρά δομημένο με όγκους πλαίσιο. Ο Ηλίας Κασσελάς στήνει με το έργο του γέφυρες ανάμεσα στην τέχνη της Δύσης και της Ανατολής, στο παρελθόν και στο παρόν τους. Είναι δύσκολο να ταξινομηθεί όπως και ο Ελβετός ομότεχνός του, Λουί Σουτέρ που έδρασε στις δεκαετίες του ’30 και του ’40. Γι’ αυτόν που έγραψε ο πατέρας της αρ μπρουτ, Ζαν Ντυμπυφέ, «Δεν υπάρχει τέχνη   εντελώς ανεξάρτητη  από τις συνθήκες που προφασίζεται η κουλτούρα. Υπάρχει όμως μια τέχνη που υπηρετεί λιγότερο τους πολιτισμικούς κανόνες απ’ ότι άλλες μορφές της τέχνης. Και αυτή είναι η τέχνη της κουλτούρας.» Σε αυτήν εντάσσω τον Ηλία Κασσελά , τις αναφορές και τις αναζητήσεις του που μετατρέπουν τη μορφή σε αλήθεια και μας οδηγούν ως θεατές στην αναγνώριση της.

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ