2/3/13

Ο ζωγράφος του μήνα

Δημήτρης Κατσούδας

Ο ζωγράφος του Μαρτίου είναι ο Δημήτρης Κατσούδας. Γεννήθηκε στα Ιωάννινα και ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Φοίτησε στο Παιδαγωγικό τμήμα της Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου των Ιωαννίνων (1990-1994. Και στη συνέχεια σπούδασε στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (2005-2012) ζωγραφική με δάσκαλο τον Γιάννη Ψυχοπαίδη, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής με δάσκαλο τον Νίκο Τρανό.
Έχει συμμετάσχει σε ποικίλες ομαδικές εκθέσεις, όπως η «Ημερολόγια της Φωτιάς», στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων «Μελίνα», και η «11 Φίλοι στην Πάρο», στο Aegean School of Fine Arts (2008), η «Οδική Συμπεριφορά, Ασφάλεια στους Δρόμους-ΙΟΑΣ Παύλος Μυλωνάς», στην Αίθουσα Εκθέσεων Μετρό στο Σύνταγμα, η «Κοινωνία Ευθύνης, Οικονομία και Περιβάλλον», στην Αίθουσα του Παλαιού Χρηματιστηρίου, η «Democracy in Motion-OMNIBUS», στην ΑΣΚΤ της Αθήνας και η ARTaz, στην Τεχνόπολι (2009), η «Practices», στο Ioannina Art Festival, η «100+Παναθηναϊκός», στον Χώρο 12α, η «Υπόμνημα», στη Δημοτική Πινακοθήκη Μήθυμνας Λέσβου και η ARTaz, στην Τεχνόπολι του Δήμου Αθηναίων (2010), η ARTaz στην Τεχνόπολι και η «Re-Culture», στην Πάτρα (2012).    

Το έργο του Κατσούδα πλάθεται μέσα από έναν ατέρμονα διάλογο μεταξύ της μορφής και του εσωτερικού της περιεχομένου. Έτσι καταφέρνει ο καλλιτέχνης να απεγκλωβίζεται κάθε φορά από τις όποιες τυχόν παγίδες μιας εννοιολογικής ή φορμαλιστικής  κατηγοριοποίησής του. «Το σπίτι του Άστεγου» τον χαρακτηρίζει. Το φτιάχνει με μαθηματική ακρίβεια και με βάση τη λογική της δομής του σπιρτόκουτου και των όμοιων μερών του. Συνθέτει από χαρτόκουτα ένα κρεβάτι που ο δυνητικός Άστεγος μπορεί να μεταφέρει εύκολα μαζί με το βιός του πάνω σε ένα τρέιλερ για βαλίτσες. 
Εμπνέεται από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη όπου ανακαλύπτει κατ’ αρχήν τις αναλογίες για την υλοποίηση του εγχειρήματος του. Και όπου βρίσκει, στη συνέχεια, τις ομοιότητες και διαφορές μεταξύ της κενής  κλίνης των αφανών στρατιωτών, που έχασαν τη ζωή τους στα πεδία των μαχών και όμως απέκτησαν μνημείο αναγνωρίσιμο από την κοινωνία, και της κενής κλίνης των αφανών πολιτών, που έχασαν τη στέγη τους στη μάχη για την επιβίωση και θα χαθούν μέσα στη λήθη της ολοκληρωτικής απουσίας τους.
Γράφει εκεί τον Άνθρωπο ως μια φιγούρα δίχως πρόσωπο και το Σπίτι του ως ένα γεωμετρικό σχήμα επιτυγχάνοντας, μέσα από την αφαίρεση, τη μετάθεση από το πραγματικό στο φαντασιακό. Τα αθλητικά παπούτσια «all that stars”, σύμβολο κινητικότητας αλλά και ενός συγκεκριμένου status στη νεολαία, προβάλλονται σειριακά με τον τρόπο της ποπ αρτ. Και μεταμορφώνονται με αδρές πινελιές ή κηλίδες  και μικρές πουαντιγιστικές τελίτσες σε θαλασσινά τοπία αφηρημένες μορφές, χρωματιστούς και παιγνιώδεις αστερισμούς αλλά και σε καθρέφτες της αγωνίας του σύγχρονου αγωνιζόμενου ανθρώπου. Διαβάζουμε πάνω τους τα ενδεικτικά δίστιχα: Διαβάζω/ανοίγομαι, αντιδρώ/ κατεβαίνω, με ψεκάζουν/ δεν μπορώ να αναπνεύσω, φοβάμαι/ κλείνομαι σπίτι. Απολύουν το φετιχιστικό τους χαρακτήρα αλλά  και τη χρηστική ή αγοραστική τους αλλά και την καθ’ εαυτή αξία. Τα καμένα δένδρα της Ολυμπίας του 2008 φτιάχνονται με καμένο χαρτοπολτό και χαράζονται με κοπίδι. Γίνονται πλάσματα μαγικά, δέντρα που μιλούν.
Η δυναμική της γραφής του Δημήτρη Κατσούδα συνίσταται στα εγγενή αλλά και προφανή δίπολα μεταξύ εικόνας και ιδέας, μύθου και πραγματικότητας, ατομικότητας και μαζικότητας, υποκειμένου και κοινωνίας. Μέσα από αυτά το έργο του αποκτά τις κοινωνικές του διαστάσεις. Και μεταλλάσσεται μέσω της ευρύτερης πλαστικής του γλώσσας σε καλλιτεχνική μαρτυρία.


ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ     

Δεν υπάρχουν σχόλια: