Η ζωγράφος του μήνα

ΤΗΣ ΛΗΔΑΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Μαρίνα Σαμαρτζή- Χωρίς τίτλο

Η ζωγράφος του Ιανουαρίου είναι η Μαρίνα Σαμαρτζή. Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (2006-2012), με δασκάλους τον Ζαχαρία Αρβανίτη και τον Άγγελο Αντωνόπουλο. Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής, με δάσκαλο τον Νίκο Τρανό, και Πολυμέσων, με δάσκαλο τον Μάνθο Σαντοριναίο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις, όπως «Το σχέδιο Σωτηρία» - Μνήμη και Ασθένεια στον εικαστικό λόγο, στο Νοσοκομείο Σωτηρία, και η «Art and the city», Οι φοιτητές ζωγραφίζουν την πόλη τους (2010), «Το ρούχο ως κατοικία του σώματος», ένα workshop με συμμετοχή φοιτητών της ΑΣΚΤ της Αθήνας, στην fashion week, στην Τεχνόπολι(2011), η «Έκθεση με... Ελπίδα», για τα παιδιά του Ιδρύματος Ελπίδα, στη Σχολή Μωραΐτη (2012).

Φιλοτέχνησε το εξώφυλλο της εφημερίδας Athens Voice, στο τεύχος 341 τον Απρίλιο του 2011. Εργάστηκε, στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, στο ΤΑΠ, για την αναπαραγωγή και επεξεργασία εκμαγείων που προορίζονταν για το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Η Μαρίνα Σαμαρτζή εστιάζει το έργο της στο ανθρώπινο σώμα. Το προβάλλει ως βραχίονα, κνήμη, κρανίο. Ανατρέχει έτσι στις απαρχές της σύγχρονης γλυπτικής του 19^ου αιώνα, στην Κλωντέλ και στον Ροντέν.     

Οδηγεί τον θεατή της, μέσα από την πηγάζουσα από την αισθητική του DADA της δεκαετίας του ’20, και συγκεκριμένα μέσα από την αισθητική τού κολλάζ, που καθιέρωσε η λησμονημένη εκπρόσωπός του η Χάννα Χέχ, κινούμενη ανάμεσα στην παιδική αφέλεια και τον κυνικό σχολιασμό της, στη βιομηχανία της αισθητικής τής πλαστικής χειρουργικής των ημερών μας.

Το εκθέτει ως ένα γλυπτό φτιαγμένο από διαφορετικά υλικά, αιωρούμενο ως μια μικροσκοπική γυναίκα-παιχνίδι με ψηλοτάκουνες γόβες και με πρόσωπο-βιβλίο ή πρόσωπο ξανθιάς κούκλας. Το παρουσιάζει ως μια σύνθεση ακρωτηριασμένων μελών, που ζητούν να εκφραστούν μέσα από ακραίες, απεγνωσμένες ενίοτε στάσεις και κινήσεις. Το δείχνει να προσπαθεί να ισορροπήσει, είτε ως γραμμική φιγούρα ανάμεσα σε ελικοειδή, κυκλικά σχήματα είτε ως αιθέρια, γυναικεία ύπαρξη που βαδίζει πάνω σε αιχμηρά βράχια.

Δημιουργεί συνθέσεις με αντικείμενα που θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε. Χρησιμοποιώντας μιαν εκρηκτική, συναισθηματική, πολυεπίπεδη πινελιά, που μοιάζει να απηχεί την ποιητική πλαστικότητα της εικαστικής γραφής του εξέχοντος εκφραστή του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, και ιδιαίτερα της λεγόμενης άμορφης τέχνης, Ζαν Φωτριέ. Του οποίου το έργο σφραγίστηκε από τη ναζιστική κατοχή και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Μαρίνα Σαμαρτζή συνδυάζει με την καλλιτεχνική της δημιουργία τη γλυπτική με τη ζωγραφική, και τη ζωγραφική και τη γλυπτική με την τεχνολογία του βίντεο. Βασίζεται πάντα σε ρεαλιστικά στοιχεία, για να κατασκευάσει τόπους υπερρεαλιστικούς. Αφαιρεί  οτιδήποτε δεν ταιριάζει στην καλλιτεχνική και νοηματική αφήγησή της. Καταγγέλλει με τα μέσα της τέχνης την ευρέως αποδεκτή και αγοραία χρήση του γυναικείου σώματος.     

Και επιχειρεί να ανατρέψει μιαν ευρέως διαδεδομένη και αποδεκτή και ωραιοποιημένη και τεχνητή εικόνα της γυναικείας μορφής.