28/12/12

Αντίο συντρόφισσα και φίλη


Μοίρα παράξενη έφερε την Μάρθα στην Ροδόπη και στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα Παρευξεινίων Γλωσσών και Πολιτισμών. Μια Αθηναία με σπουδές στην Γαλλία και την Πόλη, άριστη γνώστης του επιστημονικού αντικειμένου της, δεν περιορίστηκε στα της επιστήμης. Τουναντίον, είδε την επιστήμη ως το μέσο ή το εργαλείο που θα μπόλιαζε και την κοινωνία στην οποία θα ζούσε αλλά και την πολιτική της δράση. Δεν πέρασε καιρός από τότε που είχε έρθει εδώ στην Κομοτηνή και γρήγορα συνδέθηκε μαζί μας, με τον πολιτικό χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλές οι συζητήσεις για την κατάσταση στην πόλη και το πανεπιστήμιο. Ακάματοι οι αγώνες για ένα δημοκρατικό πανεπιστήμιο, για ένα πανεπιστήμιο που σε τούτη τη δύσκολη περιοχή η Μάρθα έλεγε ότι πρέπει να αλλάξει σε πολλά.

Και είναι στις εκλογές του 2009, τότε που φτιάχναμε το ψηφοδέλτιο του κόμματος εδώ, όταν της προτείναμε να κατέβει. Σε μια δύσκολη συγκυρία τοπικά, για το κόμμα αλλά και γενικότερα, αλλά και σε μια δύσκολη περιοχή. Δεν δίστασε ούτε στιγμή, και είπε ότι ήταν τιμή της που της κάναμε αυτήν τη πρόταση. Εκείνο που αποδείχθηκε είναι ότι εκείνη τίμησε το ψηφοδέλτιο. Ούτε για μια στιγμή δεν δίστασε να πει το ναι. Ξένη ακόμη εδώ, αλλά ταυτόχρονα και δική μας. Γιατί η Μάρθα αγάπησε πολύ τούτο τον παράξενο τόπο. Προσπάθησε να καταλάβει το παλίμψηστο της περιοχής και εκνευριζόταν όταν άκουγε τις εθνικιστικές ρητορείες, διάφορων επιστημόνων ή και πολιτικών.
Αν τελικά οι προσωπικές ιστορίες των ανθρώπων σημαίνουν πράγματα, για μας, εδώ στην Ροδόπη, η προσωπική ιστορία της Μάρθας δίδαξε ήθος και σήμανε πράγματα. Γιατί η Μάρθα εννοούσε την λέξη σύντροφος μέχρι το μεδούλι της έννοιας. Την θυμόμαστε να γυρνά τα χωριά της Ροδόπης σε κείνες τις εκλογές, να μιλά με τους ανθρώπους και ταυτόχρονα να ζητά να μάθει. Γιατί δεν είχε έρθει σαν ένας επισκέπτης που θα έπαιρνε το αεροπλάνο μόλις τελείωνε το μάθημα και θα έφευγε για την Αθήνα. Είχε έρθει για να μείνει και έμενε εδώ. Κι αυτή η επιλογή της ήταν πολιτική στάση. Πώς μπορείς να μιλάς για έναν τόπο αν είσαι ένας απλός επισκέπτης, μας έλεγε. Αλλά και όποτε χρειαζόμασταν την άποψη της για τα μειονοτικά, και την χρειαζόμασταν συχνά, ήταν πάντα εκεί. Για το πώς το πανεπιστήμιο και συγκεκριμένα το τμήμα της θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της αλληλοκατανόησης σε μια περιοχή που πολλά έχει να θεραπεύσει ακόμη.
Η έγνοια της ήταν οι νέοι άνθρωποι, το πώς δηλαδή θα μπορούσαν μέσα από τη γνώση να αποτινάξουν τις εθνικιστικές αντιλήψεις και να προχωρήσουν παραπέρα. Η επιλογή της αυτή αναμφίβολα είχε και προσωπικό κόστος. Αλλά αυτό το κόστος δεν δίστασε ούτε μια φορά να το πάρει. Κι αυτό ήταν αριστερή πολιτική στάση. Αυτό που θέλουμε να πούμε απλά είναι ότι η Μάρθα ήταν αριστερή και στον λόγο και στην πράξη. Ότι θα μας λείψει είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο. Ότι ειδικά σήμερα η παρουσία της εδώ ήταν κάτι παραπάνω από χρήσιμη, είναι επίσης βέβαιο. Αγαπήσαμε την Μάρθα, για όλα αυτά που ήταν και για όλα αυτά που μας έδωσε. Κι είναι στ' αλήθεια δύσκολο να αποχαιρετάς μια αγαπημένη φίλη και συντρόφισσα. Τόσο εμείς που υπογράφουμε αυτό κείμενο, όσο και όλοι και όλες οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες, απλώς ξέρουμε το πόσο θα μας λείψει.

Μουσταφά Μουσταφά
Σταμάτης Σακελλίων
Δημήτρης Χαρίτος

Δεν υπάρχουν σχόλια: