χάρος ηχόλαλος

μ’ ένα μπαμ-μπαμ διπλόηχον το βράδυ
καταπέλτης κόβει ξεκόβει δειλινού
μήδ’ όλων τών χρωμάτων ξανοίγεται
του σκοτεινού παγιώνεται στο μαύρον
 
μα η γερακίνα γης αντίς νερό τον θρέφει στο
μαντάτον «πόσα βραχιόλια περασιάς πώς και
εκκινείς αλύσων στο εδώ καυκάσιον τί περνάς»
 
(μόνος προμήθωσα φωνής ντοκ πάνορμον το σθένος)
 
Κώστας Θ. Ριζάκης