Ο ποιητής, μνήστρο της αβύσσου

Στον Ηλία Κεφάλα

Νύχτα τον παίρνουν τα πουλιά

του κάτω κόσμου, τ’ άλαλα.

Νύχτα τόνε γυρίζουν πίσω

στη μέρα· μνήστρο της αβύσσου

Μια μελαγχολική βροχή

                 νοτίζει τη φρυγμένη γη.

Βρέχει στου κάμπου τ’ άγιο χώμα.

Παίρνει τη  λάσπη μες στο στόμα,

πλάθει λεξούλες μυστικές,

από πηλό· μελωδικές.

Νύχτα τον παίρνουν τα πουλιά,

             νύχτα του κλέβουν τη μιλιά

Και κελαηδούν στα σκοτεινά,

στα μαύρα χάη τ’ άπατα,

βάζοντας με τα ορατά

λεζάντες στα αόρατα

κι ως πεταρίζουνε στο φως

           ο κάτω κόσμος «παίρνει φως».

Γιώργος Θεοχάρης