Ανήμερα του εμπρησμού των βιβλίων μου στην Γερμανία

ΤΟΥ ΕΡΝΣΤ ΤΟΛΛΕΡ

Σπύρος Παπαλουκάς, Τοπίο Παρνασσού, 1945, υδατογραφία, 32 x 40 εκ. 

Παντού η ίδια παράλογη πίστη στην έλευση ενός ανθρώπου, του Ηγέτη, του Καίσαρα, του Μεσσία, που θα θαυματουργήσει, θα επωμισθεί την ευθύνη για τους μελλούμενους καιρούς, θα διευθύνει τις ζωές όλων, θα εξορκίσει τον φόβο, θα εξαλείψει τη δυστυχία, θα δημιουργήσει τον νέο λαό, την περίλαμπρη αυτοκρατορία, ναι, δυνάμει της ουράνιας προέλευσής του θα μεταμορφώσει τον γέρικο, αδύναμο Αδάμ.

Παντού η ίδια παράλογη επιθυμία να βρεθεί ο ένοχος που θα επωμισθεί την ευθύνη για τους παρελθόντες καιρούς, στον οποίο θα μπορούμε να φορτώσουμε την δική μας αποτυχία, τα δικά μας λάθη, τα δικά μας εγκλήματα∙ αχ, είναι ο αρχαίος εξιλαστήριος αμνός των προϊστορικών χρόνων, μόνο που σήμερα, αντί ζώων, είναι άνθρωποι που προορίζονται για θυσία.

Οι συνέπειες είναι φρικτές. Ο λαός μαθαίνει να λέει ναι στα κατώτερα ένστικτά του, στην πολεμοχαρή λαγνεία του για βία. Πνευματικές και ηθικές αξίες, κατακτημένες με κοπιώδη και μαρτυρική πάλη αιώνων, παραδίδονται στον χλευασμό και το μίσος των κρατούντων. Ελευθερία και ανθρωπιά, αδελφότητα και δικαιοσύνη – δηλητηριασμένες φράσεις, πέταμα τους πρέπει στα σκουπίδια!

Μάθε την αρετή του βαρβάρου, να πυροβολείς, να μαχαιρώνεις, να ληστεύεις, καταπίεσε τον αδύναμο, εξόντωσέ τον κτηνωδώς και αδιακρίτως, ξέμαθε να συναισθάνεσαι τον πόνο του άλλου, μην ξεχνάς ποτέ ότι γεννήθηκες εκδικητής, εκδικήσου για τις προσβολές του σήμερα, για τις προσβολές του χθες και για εκείνες που τυχόν θα υποστείς αύριο, νιώσε περήφανος, είσαι ένας ήρωας, καταφρόνησε την ειρηνική ζωή και τον ειρηνικό θάνατο, η ύψιστη ευτυχία της ανθρωπότητας είναι ο πόλεμος.

Μάθε ότι το αίμα μόνο είναι που διαμορφώνει, κτίζει και εξυψώνει έναν λαό. Θέλεις να μάθεις τι σχέση έχουν αυτά με το αίμα σε μια χώρα που έχουν κατοικήσει και διασχίσει αμέτρητες φυλές; μην ρωτάς, πίστευε! Και το ότι ρωτάς ακόμα είναι ύποπτο, πρόσεξε μην σε καταχωρίσουμε στις τάξεις εκείνων που πρέπει να εξαλειφθούν από την επιφάνεια της Γης. Διότι εμείς ορίζουμε ποιος δικαιούται να ζήσει και ποιος πρέπει να πεθάνει για την δική μας ευημερία.

Και η Ευρώπη; Σαν ένας μικρός μεσίτης που περιμένει την εξέλιξη του απογευματινού χρηματιστηρίου προσδοκώντας νέα κέρδη, κι ένας σεισμός τον καταπλακώνει μαζί με το χρηματιστήριο, έτσι κρατά η Ευρώπη την ανάσα της.