Ο ζωγράφος του μήνα

Δημήτρης Εφέογλου, Χωρίς τίτλο, από τη σειρά Sonance-momentum, 2016, γραφίτης σε χαρτί, 42x41εκ.

Ο ζωγράφος του Οκτωβρίου είναι ο Δημήτρης Εφέογλου. Γεννήθηκε στη Δράμα και σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης (2007-2014) ζωγραφική με δασκάλους τους Κυριάκο Μορταράκο και Γιώργο Τσακίρη και φοίτησε στο Μεταταπτυχιακό Τμήμα Εικαστικών Τεχνών της ΑΣΚΤ της Αθήνας (2014-2016) με υπεύθυνο εικαστικό τον Παντελή Χανδρή.

Έχει παρουσιάσει τη δουλειά του σε δύο ατομικές εκθέσεις, στις «Facsimile», στην γκαλερί Λόλα Νικολάου, στη Θεσσαλονίκη και «Substratum», μαζί με την εικαστικό Δέσποινα Φλέσσα, στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, στην Αθήνα (2016). Έχει συνεκθέσει στην «2 Γενιές 3 Γραφές» με τους Γιώργο Λαζόγκα και Δημήτρη Λάμπρου, στην γκαλερί Λόλα, στη Θεσσαλονίκη (2015). Συμμετείχε σε ποικίλες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως οι «Οικογενειακή Υπόθεση #2» του Γιώργου Τσακίρη, στο Βαφοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (2009), «Πεδίο δράσης Κόδρα 10-10^ο Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών» με την γκαλερί Λόλα Νικολάου, στην Καλαμαριά (2010), «SYMBIOSIS», στο παράλληλο πρόγραμμα «SOULBIOSIS» της 15^ης Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών, στην Αποθήκη 13 του λιμανιού της Θεσσαλονίκης (2011), «DISORDER», στη FABRICA DEL VAPORE του Μιλάνου και στο WEYA, Lakeside Arts Center του Νόττινχαμ της Αγγλίας (2012), «Έχεις καινούρια σχέδια;»-Έκθεση σύγχρονου σχεδίου καλλιτεχνών της Ευρώπης, στη Λευκωσία (2013), «Πλούσια Τέχνη σε Φτωχούς Καιρούς», στην IGNOTGALLERY, στη Λευκωσία, «Επτά Σχόλια για Ένα Έγκλημα», στο Εβραϊκό Μουσείο Θεσσαλονίκης, «Projekt: μακρύ όχημα», συνέκθεση με τον Γ. Φτελκόπουλο, στην γκαλερί Ζουμπουλάκη και «AGORA & GABE- Gespenster der Gastfreundschaft», στο ΜΙΕΤ Θεσσαλονίκης (2014), «Read-PRINT», στο Φωτόλιο-Typicon, και «CouriousArtefacts», στην The Art Wall, στην Αθήνα, «Map of New Art», συλλογή Luciano Benetton,στη Fondazione Giorgio Cini της Βενετίας (2015).

Η εικαστική δημιουργία του Εφέογλου χαρακτηρίζεται κυρίως από την αντιπαράθεσή του με την υλική της υπόσταση. Η σύλληψή της βασίζεται σε τεχνικές που ανέδειξαν τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, κινήματα όπως η «αναλυτική τέχνη» ή η γαλλική ομάδα «Υπόβαθρο-Επιφάνεια». Θέλοντας να ξεφύγουν όχι μόνο από τη λογική της αναπαράστασης του πραγματικού αλλά και της ένταξης της καλλιτεχνικής πράξης μέσα στα πλαίσια ενός πίνακα. Ο Εφέογλου τις εξελίσσει προσεταιριζόμενος επιλεκτικά κάποια στοιχεία τους στην προσπάθειά του να μορφώσει το δικό του προσωπικό ιδίωμα. Φτιάχνει έργα με σκισμένα χαρτιά που θυμίζουν γλυπτά, έτσι όπως προβάλλονται, το ένα να καλύπτει μερικά το άλλο, δομημένα σε επαναλαμβανόμενες, ανάγλυφες, κυματιστές σειρές ιχνών της γραφής του, βαμμένα με μελάνι ή πλασμένα με γραφίτη. Που αφήνουν μέσα από τις μικρές οπές τους και από τα μεγάλα κενά, τις θραυσματικές εγκοπές τους στα ημιτελή άκρα τους το θεατή να παρεισφρήσει στη διαδικασία παραγωγής τους και να ταξιδέψει στους απέραντους, γήινους ή ουράνιους ουτοπικούς τόπους. Εκεί όπου η φαντασία δεν οριοθετείται και δεν χειραγωγείται.

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ