Ο ζωγράφος του μήνα

Ο ζωγράφος του Σεπτεμβρίου είναι ο Ανάργυρος Πασχάλης. Γεννήθηκε στη Ερμιόνη, ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Φοίτησε στο Προπαρασκευαστικό και Επαγγελματικό Σχολείο Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου (1990-1997) ζωγραφική, αρχιτεκτονική και μαρμαροτεχνία. Παρακολούθησε στις σχολές ΑΚΤΟ(1994-1995) μαθήματα Γραφιστικής. Σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ (1999-2000) με δασκάλους τον Βαγγέλη Δημητρέα και τον Γιώργο Διβάρη και στην ΑΣΚΤ της Αθήνας (2000-2004)ζωγραφική με δασκάλους τον Γιάννη Βαλαβανίδη και τον Μιχάλη Μανουσάκη, παρακολουθώντας ταυτόχρονα μαθήματα χαρακτικής και σκηνογραφίας. Ενδιάμεσα (2001-2002) φοίτησε με υποτροφία στο Middlesex University School of Fine Arts του Λονδίνου.

Συμμετείχε σε ποικίλες ομαδικές εκθέσεις, όπως η «Going Home», στην Going Home Gallery, στο Γκάζι και η «3^η Μπιενάλε Φοιτητών Ανωτάτων Σχολών Καλών Τεχνών Ελλάδας» (2004), η «Τρείς Νέοι Δημιουργοί», στην Gallery Argo, στο Κολωνάκι(2005), η «2^η Μπιενάλε Εικαστικών Δημιουργών», στην Ύδρα και η «Mona Lisa», στην Gallery Argo (2006), η «Έκθεση νέων Καλλιτεχνών-Εικόνα, Χώρος Δράσης» υπό το ΕΕΤΕ(2008), η Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης «UNCONFINEND» υπό την αιγίδα του οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού», στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων « Μελίνα», και η Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης υπό την αιγίδα του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας, στην gallery Pro Art (2009), η συμμετοχή ελλήνων καλλιτεχνών, στο Shanghai Artistic Association Creative Center της Κίνας (2013/2015), η «Ξενοδοχείο», στο Πολιτιστικό Κέντρο Λ. Κανελλόπουλος», στην Ελευσίνα (2016). Έχει παρουσιάσει το έργο του σε 4 ατομικές εκθέσεις, στο «Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων», στο Πάρκο Ελευθερίας(2005),στην «PRO ART Galery»(2008) και στην «Αίθουσα Τέχνης Αθηνών»(2011/2013).

Ο Πασχάλης δομεί το ζωγραφικό του χώρο με βάση τις αρχές της «Μεταφυσικής Ζωγραφικής» του Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Τον ορίζει ανάμεσα σε φράγματα ρομαντικά φτιαγμένων βράχων, απλανών τοπίων και θαλασσινών γραμμών που συναντούν τον ουρανό. Πλάθει τις μορφές του ως αφηρημένα, ονειρικά αποτυπώματα που στέκονται ως ανδρείκελα πάνω σε τεντωμένα σχοινιά, θεωρούν τις σκιές του εαυτού τους ή κινούνται σε μια ιδεατή σκηνή, απόλυτα εξαρτημένες από τα σχηματοποιημένα οργανογράμματα των αόρατων σκηνογράφων. Καθρεφτίζει έναν κόσμο που επιχειρεί να ισορροπήσει πάνω στην ελπίδα και την απελπισία του σύγχρονου, ετεροκαθοριζόμενου από διαφορετικές δυνάμεις, ανθρώπου.

ΛΗΔΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ