Νεκροταφείο Ναυπλίου

Ενθάδε κείται
δεκαεπτά όλα κι όλα έτη
η Ανθή. Στέκομαι βουβός
μπροστά στην άγνωστη
νεκρή, αγγίζω για τελευταία φορά
την άκρη απ’ το λευκό της φόρεμα
καθώς εκείνη απομακρύνεται
 

Δεκαεπτά όλα κι όλα τα έτη της. Τώρα βλέπω
την αντανάκλασή μου μέσα σε ακίνητες
λίμνες, μέσα σε καθρέφτη παλιό
που ράγισε. Κρατώ μια λάμπα
μέσα σ’ ένα έρημο σπίτι και κοιτάζω
όπως κάποιος που ανεβασμένος νύχτα
στην κορυφή ενός λόφου κοιτάζει
πέρα μακριά στη θάλασσα
ένα ναυάγιο ανήμπορος.

Σταμάτης Πολενάκης