Τα ευρωπαϊκά κινηματογραφικά φεστιβάλ

ΤΗΣ ΑΓΟΡΙΤΣΑΣ ΜΠΑΚΟΔΗΜΟΥ

Τα ανά την Ευρώπη κινηματογραφικά φεστιβάλ προσελκύουν ένα καινούριο πλήθος νομάδων, τους σινεφίλ πλάνητες. Είναι αυτοί που γράφουν σε άγνωστα ιντερνετικά περιοδικά και τοπικές εφημερίδες -δωρεάν τις περισσότερες φορές- προκειμένου να εξασφαλίσουν την πολύτιμη διαπίστευση που θα τους επιτρέψει να ικανοποιήσουν το πάθος τους. Είναι απαραίτητοι στα φεστιβάλ, όπως ακριβώς οι  παραθρησκευτικές οργανώσεις στις επίσημες θρησκείες, για το πάθος και την αφοσίωσή τους. Είναι ικανοί να μετέλθουν χιλιάδες τεχνάσματα προκειμένου να εξασφαλίσουν δωρεάν διαμονή και να μειώσουν τα έξοδά τους. Ξεχωρίζουν από τις διαφημιστικές τσάντες περασμένων φεστιβάλ τις οποίες κουβαλάνε παραφορτωμένες, τις ανεξάντλητες πληροφορίες που διαθέτουν για περιθωριακούς Ρώσους και Ουζμπέκους σκηνοθέτες, και την ικανότητά τους να παρακολουθούν τουλάχιστον πέντε ταινίες την ημέρα χωρίς να παρουσιάζουν συμπτώματα ναυτίας ή Αλτσχάιμερ. Επίσης, χαρακτηρίζονται από μια εντυπωσιακή άγνοια για τις τρέχουσες αμερικανικές ταινίες και έχουν ήδη δει αρκετές από τις ταινίες του φεστιβάλ σε άλλα φεστιβάλ!

Στο φεστιβάλ του Μονάχου (24 Ιουνίου - 2 Ιουλίου) τους έβλεπα να κοιμούνται στα διαλείμματα ανάμεσα στις ταινίες μισογερμένοι σε άβολες καρέκλες και ξαπλωμένοι στις μοκέτες των σινεμάδων για να κερδίσουν χρόνο. Παρακολούθησαν όλοι τους τη βράβευση του Μάλκοβιτς που ήταν φέτος το τιμώμενο πρόσωπο του Φεστιβάλ, γιατί «αν και Αμερικανός, είναι καλός ηθοποιός». Η πόλη έβραζε από τη ζέστη και την υγρασία του καλοκαιριού, στο ποτάμι γαλατερά κορμιά τσαλαβουτούσαν  σε κρύα νερά και ηλικιωμένες κυρίες παραδίδονταν γυμνές στον ήλιο. Τα βράδια ο ήλιος καθυστερούσε να δύσει και οι παρέες άναβαν κεράκια κάτω από τα δέντρα και έπιναν μπύρες περιμένοντας τη δροσιά με τα ποδήλατά τους ξαπλωμένα νωχελικά στο γκαζόν.

Πηγαδάκια έξω από το Κέντρο Τύπου – οι νομάδες δεν απομακρύνονται πολύ από την «πηγή» και δεν περιφέρονται στα αξιοθέατα. Οι ελληνικές ταινίες, το «Wasted Youth» και το «Μαύρο Λιβάδι», προκάλεσαν ενδιαφέρον και όλοι μιλούν για ένα καινούριο κύμα νέων κινηματογραφιστών που χωρίς κοινά μεταξύ τους χαρακτηριστικά χρησιμοποιούν πρωτότυπη και εφευρετική γλώσσα. Η οικονομική κρίση αντιμετωπίζεται «απλώς» ως ένας σημαντικός παράγοντας αυτής της άνθισης και οι ερωτήσεις πέφτουν βροχή. Ένας κοντινός φούρνος υποστηρίζει το «εθνικό μας θέμα» προσφέροντας «Choriatiko psomi kai pita me feta»!

Η δεξίωση των Ιταλών για το φεστιβάλ αποτελεί ένα από τα ουκ άνευ – προσφέρουν δωρεάν άφθονο αλκοόλ και καλό φαγητό. Αυτή τη χρονιά ήταν στα παλιά λουτρά δίπλα στο ποτάμι και τα εδέσματα ήταν λιγοστά προκαλώντας αψιμαχίες ανάμεσα στους σερβιτόρους και τους καλεσμένους. Μεθυσμένες παρέες κάτω από τα φυλλώματα των δέντρων που στάζουν ακόμα από την απογευματινή ψιχάλα. Καλές κριτικές για την ισλανδική ταινία Volcano, ενδιαφέρον για τις αιγυπτιακές ταινίες που αφορούσαν τα δικαιώματα των γυναικών στις μουσουλμανικές κοινωνίες, η αποξένωση και η παραβατικότητα των ανηλίκων στις σκανδιναβικές, η όμορφη σκηνοθέτιδα της ισραηλινής ταινίας που πρωταγωνιστούσε κιόλας σ’ έναν έντονα ερωτικό ρόλο, αίμα και βία στις γιαπωνέζικες ταινίες, η λατρεία για τον Καουρισμάκι και τους αδελφούς Νταρντέν, και, όπως πάντα, οι Ρώσοι!

Σημαντική πληροφορία: Τα κινηματογραφικά φεστιβάλ χωρίζονται σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας. Το φεστιβάλ του Κάρλοβυ Βάρυ στην Τσεχία είναι πρώτης κατηγορίας.

Με αυτοκίνητο από το Μόναχο στο Κάρλοβυ Βάρυ. Περνάμε τα σύνορα σχεδόν χωρίς να το καταλάβουμε – οι εποχές του Σιδηρούν Παραπετάσματος ήταν πιο ρομαντικές.  Μας υποδέχονται Βιετναμέζοι –κατάλοιπα της εποχής των ανταλλαγών ανάμεσα στα κομμουνιστικά κράτη– που πουλάνε γύψινους νάνους σε άσεμνες στάσεις, και αφορολόγητα τσιγάρα.

Το Κάρλοβυ Βάρυ, μια λουτρόπολη με μεγαλεία περασμένων αιώνων, χωμένο στην κοιλάδα του ποταμού Τέπλα, μοιάζει με σκηνικό ταινίας εποχής. Λιθόστρωτα δρομάκια, εντυπωσιακά αρτ νουβώ κτίρια, πολυτελή ξενοδοχεία, ακριβά καταστήματα, μικρά καφέ, πράσινοι λόφοι μισοκρυμμένοι στην ομίχλη, το αυτοκρατορικό θεραπευτήριο, οι ιαματικές πηγές και κόσμος, πολύς κόσμος! Κοιλαράδες Νεορώσοι με χρυσές αλυσίδες στο λαιμό συνοδεύονται από ευειδείς νεαρές που προσπαθούν να ισορροπήσουν σε ψηλοτάκουνα, ηλικιωμένες με λουλουδάτα φουστάνια περιφέρονται κρατώντας στο χέρι τους πορσελάνινα ποτηράκια με το πολύτιμο θεραπευτικό νερό της πηγής το οποίο και αργοπίνουν απολαυστικά, κυρίες με μπούργκα και επώνυμες τσάντες χειρός, παρέες νεαρών Τσέχων που έχουν έρθει για το Φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις του. Γκρουπ τουριστών ακολουθούν υπάκουα τον ξεναγό τους που κρατάει ψηλά μια ομπρέλα για να ξεχωρίζει από μακριά και κουβαλάνε σακούλες με το περίφημο τοπικό ηδύποτο Μπεχερόφκα μασουλώντας ταυτόχρονα τα οπλάτκι, τις περίφημες βάφλες του Κάρλοβυ Βάρυ.

Κατευθείαν στον Κέντρο Τύπου για την παραλαβή των διαπιστευτηρίων  και καινούριας παραγεμισμένης τσάντας με το απαραίτητο υλικό. Ανάμεσα στους κινηματογραφικούς καταλόγους ένα κουτάκι τσέχικη μπύρα και δείγματα μέικαπ γνωστής εταιρίας καλλυντικών. Το πλήθος των διαπιστευμένων ξεχωρίζει καμαρωτό από την πορτοκαλί κορδέλα που κρέμεται στο στήθος του καθενός μας με τη φωτογραφία και τα στοιχεία του. Το ξενοδοχείο που στεγάζεται το Φεστιβάλ βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης, θυμίζει από μακριά πυρηνικό καταφύγιο ή διαστημόπλοιο έτοιμο προς απογείωση και ξεχωρίζει ως αντιπροσωπευτικό δείγμα του αρχιτεκτονικού κινήματος του μπρουταλισμού - όπου μπρουταλισμός αυτό ακριβώς που φαντάζεται κανείς!

Εδώ ένα ολόκληρο αφιέρωμα στον νέο ελληνικό κινηματογράφο –πιο πολλές ταινίες- και ένας Έλληνας στην διεθνή κριτική επιτροπή, ο Μισέλ Δημόπουλος. Τιμώμενο πρόσωπο η λαίδη Τζούντι Ντενς και παγκόσμια πρεμιέρα της καινούριας της ταινίας. Πολλά πάρτι, με αποτέλεσμα κάποιοι από τους «νομάδες» να εμφανίζονται στις πρωινές παραστάσεις με χανγκόβερ, κατακόκκινα μάτια και δυσανεξία στον ήλιο. Επίσημα δείπνα στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο Pupp –στο οποίο γυρίστηκαν κάποιες σκηνές από την ταινία του Τζέημς Μποντ Casino Royale– ημίγυμνες εμφανίσεις των κυριών παρά τη βραδινή ψύχρα, εντυπωσιακές λαμποργκίνι με ρώσικες πινακίδες και φήμες για προσφορά σεξουαλικών εξυπηρετήσεων προκειμένου να εξασφαλιστούν προσκλήσεις για τα ιδιωτικά πάρτι!

Γύρω στις τριάντα ταινίες την ημέρα, πολλά αφιερώματα, μεταμεσονύχτιες προβολές και ανταλλαγές χέρι με χέρι: «Αν δεις μια ελληνική, θα δω μια τσέχικη!» Κινηματογραφικές αίθουσες διάσπαρτες σε ξενοδοχεία, παλιά σινεμά και αίθουσες δεξιώσεων των λουτρών. Δίπλα στο κόκκινο χαλί πάγκοι με λάνγκος –ένα είδος τηγανίτας με σάλτσα ντομάτας, σκόρδο και τριμμένο τυρί- λεπτές κορδέλες από τηγανιτή πατάτα, παντσέτες και λουκάνικα στα κάρβουνα, και άφθονη φτηνή μπύρα.

Μια τσέχικη καλοκαιρινή νύχτα ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς με την Wedding and Funeral Orchestra δίνει μια παγανιστική συναυλία στο ανοιχτό θέατρο. Τα λιγοστά φώτα θαμπώνουν από τη βροχή, το δάσος μας κυκλώνει και όλοι χορεύουν με τα χέρια ψηλά, με τον ιδρώτα και τη βροχή να αχνίζει πάνω τους. Μεταμεσονύχτιο περπάτημα στα άδεια δρομάκια και οι νομάδες σέρνονται κουρασμένοι σε παλιά ξενοδοχεία χωρίς ασανσέρ, με ξύλινα πατώματα που τρίζουν και παράθυρο με θέα στο φωταγωγό. Άλλωστε έχουν δουλειά ακόμα να κάνουν, πρέπει να αποφασίσουν ποιες ταινίες θα δουν την επόμενη μέρα...

Η Αγορίτσα Μπακοδήμου είναι πεζογράφος

Κωνσταντίνα Αραπάκη- Χωρίς τίτλο