Επισημάνσεις

Σημειώσεις, τχ. 71. Γειωμένο εξαιρετικά στην τρέχουσα οικονομική και κοινωνική συγκυρία είναι το νέο τεύχος του περιοδικού, με το editorial του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου να προτάσσει την αρχή ότι «Το ζήτημα είναι να μη βρεθούμε μετανάστες σε ένα ξένο μέλλον – ας είναι φτωχό μα δικό μας».
Μια φράση που ενεργοποιεί, έστω και υπαινικτικά, όλες τις ερμηνευτικές προσεγγίσεις, περί των εννοιών της «μετανάστευσης», και άρα της «πατρίδας», του «μέλλοντος», και άρα της «προόδου», του «ξένου», και άρα του «δικού μας», και επιπλέον εγείρει όλα τα συναφή ιδεολογικά ζητήματα. Όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, ζητούμενο από αυτό το άνοιγμα, ζητούμενο της ευρύτερης ιστορικής συγκυρίας, δηλαδή μετά το 1989, είναι η δημιουργία μιας νέας λαϊκότητας, με όσα αυτό συνεπάγεται σε όλα τα επίπεδα, δηλαδή η δημιουργία ενός λαϊκού «κοσμοειδώλου», που τόσο ανάγκη έχουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και η αριστερά, ώστε να αυτοπροσδιοριστούν και να πορευθούν στη νεοφιλελεύθερη ζούγκλα.
Περιλαμβάνονται ακόμη ενδιαφέροντα σχόλια του Γ. Μερτίκα και του Φ. Τερζάκη, κείμενα των Κ. Πουλή, Γ. Ριτζούλη, Στ. Ροζάνη, Τάσου Πορφύρη, καθώς και ποιήματα του Γιάννη Ρέντζου και Μπόρις Πάστερνακ (μτφρ. Μ. Δαλμάτη).

Μανδραγόρας, τχ. 42. Το τεύχος περιλαμβάνει αφιέρωμα στον πεζογράφο Χριστόφορο Μηλιώνη, συνεντεύξεις των Χρόνη Μπότσογλου, Νάνου Βαλαωρίτη και Οράσιο Καστίγιο, αναφορές στον Θανάση Τζούλη και τον Αντρέα Παγουλάτο, φιλολογική μελέτη του Θ. Μαρκόπουλου για τον Θανάση Βαλτινό, μεταφράσεις, ποιήματα και διηγήματα, βιβλιοπαρουσιάσεις, εικαστική και άλλη ενδιαφέρουσα ύλη. Ένα τεύχος πλούσιο και ποικίλο, όπως όλα τα μέχρι τώρα τεύχη του περιοδικού.

Κουκούτσι, τχ. 2. Ανέκδοτα ποιήματα, παλαιότερων και νεώτερων, μικρό αφιέρωμα στην παλαιστινιακή ποίηση, βιβλιοπαρουσιάσεις, δοκίμια και εικαστικά. Ένα καινούριο ποιητικό περιοδικό, με συντελεστές νεώτερους ανθρώπους, ως είναι φυσικό ελκύει το ενδιαφέρον για το τι νέο κομίζει εις τέχνη, ποιο είναι το αισθητικό του στίγμα. Θα το χαρακτήριζα νεορομαντικό, όπως διαδηλώνει και η εναρκτήρια φράση του editorial του Βασίλη Ζηλάκου: «Ας ονομάσουμε τρυγόνα της αποδημίας, σύννεφο και πληγή την Ποίηση».


ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ