Απόσταξη

ΤΟΥ ΦΟΙΒΟΥ ΓΚΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΚΑΛΑΒΑΣΗΣ, Αινιγματικά αγγίγματα, εκδόσεις Gutenberg,  2020

Αυτή είναι η τρίτη ποιητική συλλογή του Καλαβάση, μετά τις Έγχρωμες Σκιές (2011) και την Ποικιλία της Επανάληψης (2015). Ο Καλαβάσης είναι πολύ προσεκτικός στις αρχιτεκτονικές δομές του ποιητικού του λόγου. Η στιβαρή πολυπλοκότητα των ποιημάτων εμφανίζεται ήδη από τους πρώτους στίχους και καθίσταται εμφανής και στην ολότητά της. Ο Καλαβάσης φαίνεται σαν ένα ηφαίστειο σε έκρηξη, σαν τη γεμάτη κοίτη ενός ποταμού που μεγαλώνει στο διάβα της και κατακλύζει το λόγο της ύπαρξης και της ανυπαρξίας, γίνεται σώμα και αίμα της μελαγχολίας της απουσίας.

Η ποίηση του Καλαβάση μας κάνει να σκεφτούμε τον Πωλ Σελάν, αλλά σ’ αυτή την ξεχειλίζουσα παλίρροια δεν έχει σημασία η εξερεύνηση της διαδρομής του ποιητή για να φτάσει στο βάθος του μυστηρίου της  ζωής, του έρωτα και του θανάτου, αλλά εκείνη η έρημος που ανοίγει παράθυρα στην άμμο, εκείνος ο δυσώδης άνεμος οσμών που χάνονται και καταλήγουν ακρογωνιαίοι λίθοι μιας έντασης χωρίς ελπίδα, μιας ελπίδας που δεν γαντζώνεται στο παρόν και παίζει το παιχνίδι της με το μεταγενέστερο. Φαίνεται ότι ο Καλαβάσης μιλάει από μια απαστράπτουσα θέση όπου το  κριτήριο έχασε την αξία του και όπου η ροή των υπάρξεων αντικατοπτρίζεται σε ένα μέλλον που δίνει όνομα και αίσθηση όπως το χέρι ενός προφήτη.

Πρόκειται λοιπόν για μια ποίηση με τον τρόπο της θρησκευτική, που δεν αφήνεται στην πίστη, όποια κι αν είναι αυτή, αντίθετα προσπαθεί να εισβάλει στην ομοιομορφία και την στιβαρότητα του λόγου για να δει μέχρι σε πιο σημείο είναι δυνατό να ερευνήσουμε τα μυστικά της ανθρώπινης υπόστασης. Είναι μια ποίηση που αποστάζει το αίμα που γεννά τον εαυτό του σε μια πειστική πολυπλοκότητα, τόσο πλούσια στην αλήθεια και στη ζωή, με έναν δριμύ ανοιξιάτικο άνεμο.   

Γιώργος Παπαδάτος, Stages for minor actions, λεπτομέρεια εγκατάστασης,
Potential Project,  Αθήνα,  2020.  Photo: Guram Chachanidze