Αν
σταματούσαμε
θα σταματούσε το ατέλειωτο μαρτύριο;
Αν ουρλιάζαμε μέσα από τη φωτιά,
μέσα από το σκοτάδι,
εσείς, θα μας ακούγατε;
Κι αν ναι,
Τι θα μας απαντούσατε;
Τα παιδιά βούτηξαν το ψωμί τους στα δάκρυά μας,
ενώ εμείς συνεχίζουμε να παλεύουμε με τις αλυσίδες του χρόνου
που επιμένουν να μας τραβούν από τον πόλεμο στην ομορφιά.
Μου είπε ένα παιδί
«Συνέλαβαν τον πατέρα μου… τους βλέπεις;»
Κοίταξα, αλλά δεν μπορούσα να τον δω.
Κουράστηκα να κοιτάζω
να περιπλανιέμαι ατέλειωτα
στις θλιβερές μας μέρες.
Μητέρα, είμαι κουρασμένος.
Παραληρούν οι χαρές, παραληρεί και η λύπη μας
με εξάντλησαν τα πηγαινέλα …
Αν σταματήσουμε
η ζωή θα γίνει ανάμνηση..
κι όταν κοιμόμαστε,
συνομιλούμε με τον χρόνο.
Στο μάθημα της ζωγραφικής
ο χρόνος βάφεται με τα χρώματα της πατρίδας μας
και οι ήρωες των παραμυθιών και της ζωής σπρώχνουν τον χρόνο με την ψυχή τους.
Ο δάσκαλός μας λέει μια ιστορία,
χρωματίζοντας τη φαντασία μας
και σπέρνει στη καρδιά μας μια ερώτηση:
Τι απέγιναν οι άφαντοι καθηγητές μας,
κι οι ήρωές, μας συνεχίζουν άραγε να κλωτσούν
τον χρόνο με την ψυχή τους;
Ο δάσκαλός ξαφνικά απουσίασε κι αυτός.
μαζί με τα σχέδια, τις ιστορίες, τα όμορφα όνειρα.
Όλα απουσίασαν.
Εξαντλημένος από τις αναπάντητες ερωτήσεις
που βασανίζουν το μυαλό μου,
από μια ζωή γεμάτη πόνο,
περιπλανιέμαι άσκοπα.
Στα αλήθεια, ποιος θα μετρήσει τα βήματά μου;
Μας αρνήθηκαν τη ζωή, τον έρωτα,
μας εξάντλησε ο θυμός,
Στάθηκαν πάνω στα σύννεφα και έκλεψαν
τα αστέρια από τον ουρανό μας
κι άλλαξαν τον ρυθμό του χρόνου.
Αν σταματήσουμε,
θα συνεχίσει να βαδίζει ο χρόνος;
Ποτέ δεν πίστευα ότι θα οδηγούσαμε τους νέους μας στα κύματα.
Τι μας συμβαίνει;
Θα διδαχτούμε από τους απόντες;
Αυτή η έρημος δεν προστατεύει τη ζωή.
Χτύπησα την πόρτα του θανάτου
Αλλά δεν πήρα απάντηση.
Σ’ αυτή τη μικρή γη, μεγαλώσαμε.
Από το νερό της γεννηθήκαμε.
Διαψεύστε αυτό αν μπορείτε:
Οι ουρανοί συνέτριψαν τη γη μας:
και το τραγούδι μας είναι αυτό
που αδιάκοπα συνεχίζεται.
Σελίμ ελ Ναφάρ
Μετάφραση: Πέρσα Κουμούτση
*Μ Ο Σελίμ ελ Ναφάρ είναι Παλαιστίνιος ποιητής. Σκοτώθηκε μαζί με την οικογένεια σου στους βομβαρδισμούς του Δεκεμβρίου. Οι σωροί τους δεν ανευρέθηκαν ποτέ∙ παραμένουν θαμμένοι μέσα στα χαλάσματα.
θα σταματούσε το ατέλειωτο μαρτύριο;
Αν ουρλιάζαμε μέσα από τη φωτιά,
μέσα από το σκοτάδι,
εσείς, θα μας ακούγατε;
Κι αν ναι,
Τι θα μας απαντούσατε;
Τα παιδιά βούτηξαν το ψωμί τους στα δάκρυά μας,
ενώ εμείς συνεχίζουμε να παλεύουμε με τις αλυσίδες του χρόνου
που επιμένουν να μας τραβούν από τον πόλεμο στην ομορφιά.
Μου είπε ένα παιδί
«Συνέλαβαν τον πατέρα μου… τους βλέπεις;»
Κοίταξα, αλλά δεν μπορούσα να τον δω.
Κουράστηκα να κοιτάζω
να περιπλανιέμαι ατέλειωτα
στις θλιβερές μας μέρες.
Μητέρα, είμαι κουρασμένος.
Παραληρούν οι χαρές, παραληρεί και η λύπη μας
με εξάντλησαν τα πηγαινέλα …
Αν σταματήσουμε
η ζωή θα γίνει ανάμνηση..
κι όταν κοιμόμαστε,
συνομιλούμε με τον χρόνο.
Στο μάθημα της ζωγραφικής
ο χρόνος βάφεται με τα χρώματα της πατρίδας μας
και οι ήρωες των παραμυθιών και της ζωής σπρώχνουν τον χρόνο με την ψυχή τους.
Ο δάσκαλός μας λέει μια ιστορία,
χρωματίζοντας τη φαντασία μας
και σπέρνει στη καρδιά μας μια ερώτηση:
Τι απέγιναν οι άφαντοι καθηγητές μας,
κι οι ήρωές, μας συνεχίζουν άραγε να κλωτσούν
τον χρόνο με την ψυχή τους;
Ο δάσκαλός ξαφνικά απουσίασε κι αυτός.
μαζί με τα σχέδια, τις ιστορίες, τα όμορφα όνειρα.
Όλα απουσίασαν.
Εξαντλημένος από τις αναπάντητες ερωτήσεις
που βασανίζουν το μυαλό μου,
από μια ζωή γεμάτη πόνο,
περιπλανιέμαι άσκοπα.
Στα αλήθεια, ποιος θα μετρήσει τα βήματά μου;
Μας αρνήθηκαν τη ζωή, τον έρωτα,
μας εξάντλησε ο θυμός,
Στάθηκαν πάνω στα σύννεφα και έκλεψαν
τα αστέρια από τον ουρανό μας
κι άλλαξαν τον ρυθμό του χρόνου.
Αν σταματήσουμε,
θα συνεχίσει να βαδίζει ο χρόνος;
Ποτέ δεν πίστευα ότι θα οδηγούσαμε τους νέους μας στα κύματα.
Τι μας συμβαίνει;
Θα διδαχτούμε από τους απόντες;
Αυτή η έρημος δεν προστατεύει τη ζωή.
Χτύπησα την πόρτα του θανάτου
Αλλά δεν πήρα απάντηση.
Σ’ αυτή τη μικρή γη, μεγαλώσαμε.
Από το νερό της γεννηθήκαμε.
Διαψεύστε αυτό αν μπορείτε:
Οι ουρανοί συνέτριψαν τη γη μας:
και το τραγούδι μας είναι αυτό
που αδιάκοπα συνεχίζεται.
Σελίμ ελ Ναφάρ
Μετάφραση: Πέρσα Κουμούτση
*Μ Ο Σελίμ ελ Ναφάρ είναι Παλαιστίνιος ποιητής. Σκοτώθηκε μαζί με την οικογένεια σου στους βομβαρδισμούς του Δεκεμβρίου. Οι σωροί τους δεν ανευρέθηκαν ποτέ∙ παραμένουν θαμμένοι μέσα στα χαλάσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου