Δέκα χιλιάδες λόγοι

Εκείνος ο εργάτης
ο πρόσφυγας, ο ανώνυμος
με το σκυμμένο πρόσωπο
τον ήλιο κόντρα
−χαμένοι στην ανάσα του
δέκα χιλιάδες στίχοι−
στέκει βαθιά στην εσοχή
με δάχτυλα γροθιές στις τσέπες
βλέμμα εναγώνιο, έτοιμος
για όσα και για τίποτα
στη μέση του χωριού και των κραυγών
το τεντωμένο αυτό σχοινί.

Λευτέρης Τσώνης