Έξοδος

Το καλοκαίρι

σαν λύτρωση το περιμέναμε.
Ο χειμώνας,
όπως οι περισσότεροι τελευταία,
μας βασάνισε αλύπητα.
Όμως εμείς ελπίζαμε.
Είχαμε συνηθίσει να ελπίζουμε.
Μας είχε γίνει σαν χρόνιο νόσημα.
Υπομονή και ελπίδα.
Άραγε γιατί;
Και τα χρόνια πέρναγαν
και οι ελπίδες σταθερά έσβηναν,
ώσπου κάποιος Μεσσίας, είπε:
–Εδώ, δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα.
Οι ελπίδες μας είναι μάταιες. Χρωστάμε στον εαυτό μας μιαν έξοδο.
Αυτά ακούσαμε απ' τα χείλη του,
πήραμε τους διαβήτες στα χέρια μας
και βγήκαμε έξω από τα τείχη
στα ανοιξιάτικα λιβάδια
των ονείρων μας.

Γιώργος Μπουγελέκας