Παίζεις με την Τυφλότητα των ανθρώπων
Και σε λέν Φιδέλ!
Μα ποιος πιστός και
ποια πίστη δεν πεθαίνει;
Γενειοφόροι των βουνών και των τελμάτων της εξουσίας
Περιστοιχίζουν τη φλεγόμενη σορό
Πιο κει απ’ το Άγαλμα της Ελευθερίας
έγκλειστοι
οι νεκροί αδελφοί αδιάκριτα φτάνουν
στο σαλόνι οικογενειών ευλαβών
κρατούν συντροφιά σε κατατονικούς ασιάτες,
φυματικούς λατινοαμερικάνους,
πεινασμένους αφρικάνους
ως και τα ναυλοχούντα καγκουρό
ανεμίζουν ξερόχορτα σφυροδρέπανα
Φτωχά παιδιά, μάρτυρες
στα άσυλα ανισοτήτων
μόνο γερμανικά άρβυλα φορούν
Μια ιταλία βουλιάζει στις πορτογαλικές ακτές
ποταμών ισπανικών πλημμύρες
αγκαλιάζουν μέχρι τη νίκη
πάντα
την καταστραμμένη ελλάδα
Μια χώρα με το παράξενο όνομα τουρκία
διασχίζει την έρημο του Τρόμου
στον Αιώνα των Απελευθερώσεων
Να ’σαι καλά του Χαλεπιού ανώνυμο
κορίτσι σαρανταπληγιασμένο,
φυγάδες προς τη λαθραία χώρα
που τη βάφτισαν ευρώπη, σε τραγουδούν
Η υπερήφανη Αβάνα ένα μυθικό δέρας!
Και οι διάβολοι έτοιμοι
για των ψυχών το πάρσιμο
Κωπηλατώ με την Αργώ άπιστος
σαν ποιητής, σιωπηλός
Γιώργος Κ.
Μύαρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου